Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

A Most Wanted Man (2014)





Ο Γκίντερ και η Μάρθα συζητούν σε ένα καταγώγιο, όταν στο βάθος ένας μεθυσμένος χτυπά μια γυναίκα με την οποία λίγο πριν χόρευε και ερωτοτροπούσε. Ο Γκίντερ, για να αποκαταστήσει την τάξη, σηκώνεται και τον σωριάζει με μια γροθιά στο έδαφος, όταν το θύμα τού ζητά να σταματήσει σηκώνοντας τον μεθυσμένο από το έδαφος και εν συνεχεία συνεχίζοντας να χορεύει μαζί του μπρος στα έκπληκτα μάτια του Γκίντερ. Σ’αυτή την σκηνή μαθαίνεις όσα χρειάζεται για τον χαρακτήρα και για εκείνα που τον βαραίνουν.
 

Ο Γκίντερ είναι κατάσκοπος. Αυτό ξέρει να κάνει κι αυτό κάνει όλη του την ζωή. Μόνο αυτό. Έχει θυσιάσει το εγώ, τα ενδιαφέροντα, τα συναισθήματά του. Όλα στο όνομα ενός «ασφαλέστερου» κόσμου. Υπάρχει ένα υπόγεια σπαρακτικό στιγμιότυπο: Κάποια στιγμή θα φιλήσει πρόσκαιρα την συνεργάτιδα του, προκειμένου να μην γίνουν αντιληπτοί από το αντικείμενο της παρακολούθησης. Μόλις το τελευταίο αποχωρήσει από την οπτική τους γωνία, ο Γκίντερ θα απομακρυνθεί σα να μην συνέβη τίποτα, με την συνεργάτιδα του όμως να τον κοιτάζει με την θλίψη που εγκυμονεί η συνείδηση εκείνης της ζωής που θα μπορούσε να έχει συμβεί, μα δεν ξεκίνησε ποτέ. Στο όνομα ενός «ασφαλέστερου» κόσμου…

Βρίσκεται όμως σε οριακό σημείο. Κουβαλά την κόπωση της διαπίστωσης πως όχι μόνο δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά και πως κι εκείνοι που τον απαρτίζουν ίσως να μην θέλουν τελικά ν’ αλλάξει. Κι έτσι δεν μάχεται πια για την σωτηρία του κόσμου. Μάχεται για να αιτιολογήσει την επιλογή του να αφιερώσει όλη του την ύπαρξη σε ένα κυνήγι ανεμόμυλων. Μάχεται για την σωτηρία της ψυχής του, την οποία εξαρτά από αυτή την τελευταία δουλειά, την οποία γνωρίζει μέσα του πως ακόμα κι αν  φέρει εις πέρας, δεν θα κάνει καμία ουσιαστική διαφορά για τον κόσμο. Θα έχει σημασία όμως για εκείνον, γιατί θα λυτρωθεί.

Αλλά στον κόσμο που ζει και γυρίζει ταινίες ο Κορμπάιν –και στον κόσμο που ζεις κι εσύ κι εγώ, ίσως- ο παράδεισος, ο πραγματικός ή ο εσωτερικός, θα απέχει πάντα μερικά μέτρα μακριά. Τόσο ώστε να τον αγγίξεις πρόσκαιρα, να προλάβεις να γευτείς φευγαλέα την γαλήνη του, προτού την χάσεις οριστικά, ώστε να ολοκληρωθεί το σαδιστικό αστείο της μοίρας σε βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης.

Σε μία από τις τραγικές συγκυρίες του σινεμά, τον Γκίντερ υποδύεται στην τελευταία του ολοκληρωμένη εμφάνιση ένας ηθοποιός που φαινόταν κι αυτός μέσα από τη δουλειά των ρόλων του να αναζητά τρόπο να λυτρωθεί από εκείνα που τον βασάνισαν σαν άνθρωπο, να βρει λίγη γαλήνη. 

 Eύχομαι να την βρήκε. Έστω και πρόσκαιρα.





Δεν υπάρχουν σχόλια: