Knight of Cups (2015)

Ο Malick κάνει ένα σινεμά που μάλλον δεν ταιριάζει στην εποχή του, καθώς όλο και λιγότεροι φαίνεται να ενδιαφέρονται για τον πνευματικό κόσμο , για την ύπαρξη (ή μη) του Θεού και για τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης τους μαζί του. Οι διάλογοι στο σινεμά του, όπου υπάρχουν, επικαλύπτονται από τους εσωτερικούς μονολόγους των ηρώων του, που πότε σχηματίζουν μεταξύ τους μια υποψία διαλόγου και πότε όχι. Μοιάζει σαν οι ψυχές των ηρώων να πασχίζουν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.

Ένα τέτοιου τύπου εσωτερικό ταξίδι συνιστά και το Knight of Cups, η νέα του ταινία. Ο ήρωας στο Knight of Cups αναζητά κάτι που θα διαψεύσει το εφήμερο της ύπαρξης του. Αναζητά τον Θεό στα μάτια του άλλου, στα μάτια των γυναικών που ερωτεύεται. Κι ο Malick θα κινηματογραφήσει αυτές τις γυναίκες όχι φετιχιστικά, σαν αντικείμενα,όπως θα ήθελαν να πιστεύουν εκείνοι που πασχίζουν να βρουν σεξισμό σε οτιδήποτε, αλλά με τα μάτια του ερωτευμένου. Ο ερωτευμένος μυθοποιεί την γυναίκα που του αρέσει, την μεταμορφώνει με το βλέμμα του σε ένα μνημείο ομορφιάς ανείπωτης κι απρόσιτου εσωτερικού κόσμου. 

Όταν τελειώνει η ταινία ο ήρωας δεν θα έχει προχωρήσει περισσότερο από εκεί που ξεκίνησε. Συνεχίζει την αναζήτηση του για κάτι πέρα από το προφανές, πέρα από την υλική διάσταση. Είναι προφανές νομίζω ότι ο Malick ταυτίζεται με τον ήρωα του. Μοντάρει συνειρμικά μια σειρά από πλάνα ανήσυχα, πιστεύοντας, θαρρείς, πως ίσως σε κάποιο από αυτά μια χαραμάδα φωτός τρυπήσει το σελιλόιντ και απελευθερωθεί η αλήθεια. Είναι ένας δημιουργός που εκτίθεται, που εξωτερικεύει στο πανί ότι κρύβει μέσα του, που γνωστοποιεί δίχως φόβο, όλα όσα τον απασχολούν. 

Μπορεί να μη σε ενδιαφέρει το σινεμά του πια, σύμφωνοι. Αλλά αν αρνείσαι, πως αυτό που κάνει είναι απόλυτα ειλικρινές, νομίζω πως πρέπει να κοιταχτείς καλά στον καθρέφτη.