Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Chevalier (2015)





Το κοινό μοτίβο στις ταινίες του ελληνικού weird wave, όπως το βάφτισαν οι θεωρητικοί, είναι εκείνο της αναπαράστασης. Οι ήρωες αναπαριστούν μια πραγματική κατάσταση, τα δρώμενα αντανακλούν την πραγματικότητα, χωρίς όμως να την αναπαράγουν ρεαλιστικά, ακόμα και οι ερμηνείες των ηθοποιών κατά κάποιον τρόπο παραπέμπουν σε αναπαράσταση ερμηνείας. Το «Chevalier», που φέρει κι αυτό την σεναριακή υπογραφή του Ευθύμη Φιλίππου («Κυνόδοντας», «The Lobster» μεταξύ άλλων), δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Έξι άντρες πηγαίνουν διακοπές σε ένα γιοτ κι εκεί ξεκινούν να παίζουν ένα ιδιόρρυθμο παιχνίδι, που φέρει το όνομα chevalier, μέσα από το οποίο θα προκύψει ο καλύτερος όλων τους σε όλα τα επίπεδα.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια “αναπαράσταση” του (εντυπωμένου στο χρωμόσωμα μας) αρσενικού ανταγωνισμού, σουρεαλιστικά διατυπωμένη και εύστοχη στην κριτική της, που αναπτύσσει μέσα από σειρά κωμικών επεισοδίων τα διαφορετικά του στάδια.  Από υγιής, με κίνητρο την χαρά του παιχνιδιού, μπορεί να γίνει εθιστικός, όταν το άτομο δυσκολεύεται να κάνει δίχως την αδρεναλίνη, που τον συνοδεύει, και τελικά εμμονικός, όταν στόχος είναι η (πάση θυσία) καταξίωση, που συνεπάγεται η πρωτιά, και κατ΄ επέκταση η κυριαρχία έναντι των υπολοίπων αρσενικών. Ανθυγιεινό, άσχημο αλλά και ανθρώπινο. 

Όσο η Τσαγγάρη μένει σ’αυτό  πετυχαίνει διάνα, κατά διαστήματα προσπαθεί να εντάξει με το στανιό κι ένα ταξικό σχόλιο στο μείγμα, ενώ δεν φαίνεται να έχει τελειοποιήσει (ακόμα) την τέχνη της στην κωμωδία, κυρίως στην αντίληψη του (αμιγώς) κινηματογραφικού γκαγκ και στο πως το μοντάζ μπορεί να εξυπηρετήσει ή/και να γεννήσει ένα τέτοιο. Μολαταύτα το «Chevalier» έχει πλάκα, είναι αδιαμφισβήτητα η πιο αστεία ταινία του καλλιτεχνικού ρεύματος που εκπροσωπεί, γεγονός, που πρέπει να πιστωθεί σε μεγάλο βαθμό στο ερμηνευτικό του επιτελείο. Προϊόν ιδιοφυούς casting, αποτελείται από ετερόκλητα ονόματα, προερχόμενα από διαφορετικούς χώρους, και ζωντανεύει έξοχα τις ατάκες του Φιλίππου, ενώ συνδράμει εξωκινηματογραφικά στη μετάδοση των ιδεών του έργου. Πέραν των έξι πρωταγωνιστών, οφείλουμε μια ειδική μνεία στον Γιάννη Δρακόπουλο, που υποδύεται τον καμαρότο στο φιλμ. Πρόκειται για ηθοποιό με στόφα μεγάλου κωμικού και φυσιογνωμία, που προκαλεί ευφορία. Eιλικρινά, αξίζει μια επαναληπτική προβολή του «Chevalier» απλά και μόνο για να παρακολουθείς τις αντιδράσεις του στις ενέργειες των υπολοίπων χαρακτήρων, όποτε εμφανίζεται μαζί με εκείνους μέσα στο κάδρο.