Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Στο δρόμο που χάραξε ο Τσακ Νόρις...

Το postάρουμε τώρα, προτού (αναπόφευκτα)σιχαθείτε τα μυριάδες ανέκδοτα που θα διαβάζετε δεξιά κι αριστερά μέσα στις επόμενες μέρες...




του Χρήστου Σκάνδαλου






Ο Μπέος έχει στήσει τον ημιτελικό της Eurovision

Ο Μπέος έχει στήσει το Dancing with the Stars

Ο Μπέος έχει στήσει τη Τζούλια στα τέσσερα...

Ο Μπέος έχει στήσει παιχνίδι και σε κομπολόι...

Ο Μπέος έχει στήσει ματς over ημίχρονο και under τελικό..

Ο Μπέος πίνει βότκα με «στημένο» λεμόνι..

Ο Μπέος ήταν ο καλύτερος φαντάρος γιατί έστηνε την σκηνή σε χρόνο Dt!

Τραγούδακι για τον Μπέο : " Σ’εστησαν σε μια γωνιά και ήσουνα νέο παληκάρι"

Ο καλύτερος παίκτης Jenga παγκοσμίως είναι ο Μπέος γιατί ξέρει να στήνει.

Ο Μπέος έχει στήσει τον Chuck Norris σε ραντεβού...

Ο Superman κέρδισε σε UFC αγώνα τον Chuck Norris..Φήμες λένε οτι το ματσάκι το έστησε ο Μπέος..

Θρυλείται ότι ο Μπέος «έστησε» και το Δαβίδ Vs Γολιάθ.

Ο Μπέος ποτέ δεν είχε κοπέλα, γιατί την «έστηνε» στο πρώτο ραντεβού.

Ο Μπέος στέλνει όλα του τα γράμματα...σύ-στημένα!!

Ο Μπέος ποτε δε θα έχει ερωτικό πρόβλημα…
Πάντα θα έχει...στύση!!!

Ο Μπέος βοήθησε τον αγώνα του 1821 στήνοντας καραούλι!!

Ο πρώτος υπολογιστής του μικρού Αχιλλέα ήταν ένας ATARI ST(ήνω)!

O Αχιλλέας έστηνε μπλόκα για τους αγρότες στο Κιλλελέρ..




Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

John Carpenter's THE WARD


Εν έτει 2011 το όνομα του John Carpenter δεν έχει την ίδια βαρύτητα που είχε στα τέλη των 70’s και τις αρχές των 80’s, όταν και υπέγραψε μερικά από τα πλέον σημαντικά b-movies του κινηματογράφου. Πάνε σχεδόν δέκα χρόνια από την τελευταία φορά που είδαμε ταινία του στις κινηματογραφικές αίθουσες, ενώ κατά γενική ομολογία έχει να σταυρώσει ταινία της προκοπής από το αδίκως παραγνωρισμένο διαμαντάκι που ακούει στο όνομα In the Mouth of Madness (ανακαλύψτε το!). Είχαμε σχεδόν πάρει απόφαση ότι ο Carpenter αποσύρθηκε από τα κινηματογραφικά πλατό.

Στο άκουσμα της επιστροφής του ενάμισι χρόνο πριν, αναθαρρήσαμε. ‘Ο Carpenter ετοιμάζει νέα ταινία’. Μέσα στον τεράστιο όγκο πληροφοριών που λαμβάνουμε σε καθημερινή βάση, η βαρύτητα της είδησης σταδιακά υποχώρησε, ωστόσο στο πίσω μέρος του μυαλού μας πάντα στριφογυρνούσε η ιδέα ότι πλησιάζει η ώρα που θα δούμε τον καινούργιο Carpenter. Τον (συγκρατημένο) ενθουσιασμό μας βοηθούσε και το τηλεοπτικό Cigarette Burns, που είχε κάνει για λογαριασμό της σειράς Masters of Horror, ένα εξαιρετικό horror που θύμιζε Carpenter από τα παλιά. Για να μην τα πολυλογούμε η ώρα έφτασε και τον είδαμε. Και απογοητευτήκαμε.


Ο κεντρικός ήρωας στη νέα του ταινία είναι γένους θηλυκού, όπως στο Halloween. Μια δυναμική νεαρή γυναίκα, που βρίσκεται ξαφνικά εσώκλειστη σε ψυχιατρική κλινική θηλέων, χωρίς να θυμάται ποια ακριβώς είναι και δίχως να καταλαβαίνει γιατί βρίσκεται εκεί. Το κλίμα στην κλινική είναι εχθρικό. Η προϊσταμένη είναι βγαλμένη από γκεσταπίτικο γκέτο, οι άλλες τρόφιμοι αρνούνται να μοιραστούν πληροφορίες μαζί της, ενώ όλοι οι άντρες δείχνουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πρόθυμοι να την βλάψουν. Την προσπάθεια της να ανακαλύψει ποια είναι και τι της συμβαίνει, αλλά και να δραπετεύσει από το άσυλο, δυσχεραίνει ένα φάντασμα(?). Βάζουμε το ερωτηματικό γιατί ο Carpenter ξεχνά να μας συστήσει το ‘πλάσμα’, να μας δείξει πώς λειτουργεί , ποια ακριβώς είναι η φύση του(είναι αϋλο, είναι από σάρκα και οστά?) και τι θέλει από την ηρωίδα. Το ότι μια ιστορία εξελίσσεται στον χώρο του φανταστικού, δε σημαίνει ότι δεν υπακούει σε κάποιους νόμους. Ο ‘παραμυθάς’ οφείλει να ορίσει τους κανόνες λειτουργίας του σύμπαντος που λαμβάνει χώρα η ιστορία του, διαφορετικά αυτό είναι διάτρητο και κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Η παρέα της ηρωίδας στο άσυλο αποτελείται από μια σειρά θηλυκών, μονοσήμαντων χαρακτήρων , οφθαλμοφανώς διακριτών μεταξύ τους. Οι κοπέλες αυτές είναι στην πλειονότητά τους αφύσικα όμορφες για τρόφιμοι ψυχιατρείου. Δε λέμε πως δεν είναι πιθανό μια όμορφη κοπέλα να είναι τρόφιμος ψυχιατρείου, αλλά πολλές όμορφες κοπέλες να είναι τρόφιμοι στο ίδιο ψυχιατρείο, όπως και να το κάνουμε είναι λιγότερο πιθανό – εκτός κι αν είναι ειδική πτέρυγα για Ουκρανίδες χορεύτριες ή Σουηδέζες μοντέλες.


Η αποκάλυψη του φινάλε από τη μια φτιάχνει κι από την άλλη χαλάει το φιλμ. Το φτιάχνει, γιατί η ιστορία αποδεικνύεται πιο φιλόδοξη και μεγαλύτερου βεληνεκούς από ότι έδειχνε αρχικά. Το χαλάει επειδή αποκαλύπτει παράλληλα ένα σωρό θεματικές , που ενώ ο Carpenter του παρελθόντος θα ξεζούμιζε μέχρι τελευταίας ρανίδας, ο Carpenter του 2011 αφήνει παντελώς αναξιοποίητες.

Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, το φιλμ έχει ατμόσφαιρα, όπως έχει και δυο, τρεις καλοστημένες σεκάνς τρόμου. Είναι σε γενικές γραμμές ένα ευπρεπές θριλεράκι. Ωστόσο από τον Carpenter θα περιμέναμε κάτι περισσότερο από ένα απλό μαστοριλίκι . Η εικονοκλαστική τόλμη, το πολιτικό και ψυχολογικό υπόβαθρο των παλαιότερων δημιουργιών του εδώ απουσιάζουν, ενώ δείχνει να έχει χάσει την ικανότητα του να αξιοποιεί το budget του μέχρι τελευταίας δεκάρας. Οι ταινίες του Carpenter μπορεί να είναι φτηνές, αλλά δεν δείχνουν ποτέ φτηνές. Στο The Ward η ένδεια της παραγωγής είναι εμφανής.


Ίσως έχουμε ανεβάσει τον πήχυ ψηλά. Ίσως πάλι να έχει ανεβάσει εκείνος τον πήχυ ψηλά με το έργο που έχει επιδείξει στο παρελθόν. Δε θα θέλαμε να περάσουν άλλα δέκα χρόνια μέχρι να ξαναδούμε ταινία του στις αίθουσες. Ευχόμαστε όμως την επόμενη φορά να επανακτήσει την χαμένη του φόρμα, την ικανότητα του να μετατρέπει τον άνθρακα σε θησαυρό, εκείνο το magic touch που φάνηκε να ξαναβρίσκει με το Cigarette Burns. Μας έχει λείψει…