Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

TWILIGHT: NEW MOON

Φεγγάαααααρι χλωμό...



Το στόρυ: Ο βουρδούλακας που έγινε αντικείμενο ηδονής για κάθε δεκαπεντάχρονη της εποχής φεύγει κι αφήνει την Μπέλα σύξυλη. Έτσι κι εκείνη πέφτει στην αγκαλιά (τρόπος του λέγειν) του πακιστανού Ματ Ντέιμον που μεταμορφώνεται σε λυκόπιασμα όταν γεμίζει το φεγγάρι


Ο ένας γαμπρός βρυκόλακας και ο άλλος λυκάνθρωπος: Στο επόμενο επεισόδιο της σειράς η Μπέλα παντρεύεται τον Φρέντυ Κρούγκερ και σουλατσάρουν αγκαζέ στα όνειρα 17άρηδων (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΕΞ)


Την κάνει λοιπόν ο βρυκόλακας και η Μπέλα μένει μόνη: Και θέλει να πεθάνει.Να πεθάααααανει! Περνούν οι μήνες κι ο νους της τρέχει διαρκώς στον Έντουαρντ. Τη μέρα αμίλητη και άκεφη, τη νύχτα σκούζει στον ύπνο της σαν την Λυδία Κονιόρδου σε παράσταση του Εθνικού. Ε κι αφού οι μέρες περνούν και ο βαμπιροπρίγκηπας δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα, συνειδητοποιεί ότι πρέπει να τον ξεχάσει. Έχει και ορμές το κορίτσι! Κι έτσι κάνει παρέα με τον νεαρό λυκάνθρωπο, ανεβαίνει σε μηχανές και κάνει βουτιές από ψηλά. 'Μηηηηηηηη Μπέεεελα δεν πρέπει να το κάνεις αυτό', λέει το πνεύμα του Έντουαρντ, 'είναι επικίνδυνο! Και μακριά από αυτόν τον παραφουσκωμένο, θέλει να σου πάρει το λουλούδι!' Η συνέχεια δυστυχώς αναμενόμενη: μετά τη σύντομη περιπέτειά της με τον χίπη, ερεθισμένο νεαρό η Μπέλα επιστρέφει αμόλυντη στην αγκαλιά του βαμπιροπρίγκηπα, που δεν την αγγίζει με τρόπο απρεπή (δε μπορεί καλά καλά να τη φιλήσει) κι έτσι το λουλούδι της παραμένει άθικτο. Mission accomplished!


Εγώ την αμαρτία μου θα την πω. Το Twilight μου άρεσε! : Ήταν ένα τρυφερό, χαμηλότονο και σκοτεινό φιλμάκι. Η σκηνοθετική προσέγγιση της Hardwicke δεν επέτρεπε στις άρλεκιν καταβολές του κειμένου να αναδυθούν στην επιφάνεια. Στο New Moon όμως έρχονται τα πάνω κάτω! Λουσάτη η φωτογραφία, σαπουνοπεροειδής η δραματουργία, διεκπεραιωτική η σκηνοθεσία. Κόλαφος! Τους παραδέχομαι μόνο για ένα πράγμα: ξέρουν ποια ομάδα αποτελεί τον πυρήνα του κοινού τους κι έτσι γεμίζουν την ταινία με καλογυμνασμένα αγόρια πρόθυμα να βγάλουν τη μπλούζα τους με το παραμικρό. Και το κάνουν! Το κάνουν συνέχεια! Για την ακρίβεια πολλές φορές δεν χρειάζεται καν να το κάνουν, γιατί την έχουν βγάλει ήδη. Σκεφτείτε ότι σε μια σκηνή που ο πακιστανός Ματ Ντέιμον φορούσε τη μπλούζα του, μου κακοφάνηκε


Highlight της ταινίας: Η σκηνή που ο Έντουαρντ και η Μπέλα τρέχουν ανέμελα στα λειβάδια. Έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις και...δε μένει άντερο απ'το γέλιο! Α, και το σάουντρακ έχει 2-3 φίνα κομματάκια. Να ακούγονται αυτά!


Δε θα ξαναπαίξω ποτέ σε ταινία με βαμπίρ. Δε θα ξαναπαίξω
ποτέ σε ταινία με βαμπίρ. Δε θα ξαναπαίξω ποτέ σε ταινία με βαμπίρ.: Γραπτή τιμωρία στον Μάικλ Σιν. 200 φορές στο τετράδιο και άυριο με τον κηδεμόνα του