Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

American Sniper (2014)





Για να καταλάβεις το American Sniper και να μην ενταχθείς κι εσύ στον φωνακλάδικο όχλο, που με μια ολότελα επιφανειακή προσέγγιση του έργου βρυχάται αφορισμούς περί προπαγάνδας και μιλιταρισμού, θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια όχι σε αυτά που λένε οι ήρωες. Θα πρέπει να την ψάξεις στο μοντάζ – στον πρώτο πυροβολισμό του ήρωα θα μεταφερθούμε αιφνίδια στην παιδική του ηλικία με τον πατέρα του να του μαθαίνει τον «τρόπο των όπλων» -, θα πρέπει να σκαλίσεις το κάδρο – ο στρατιώτης στον θάλαμο θα μπορούσε να διαβάζει οποιοδήποτε άλλο κόμικ, αλλά διαβάζει το Punisher- θα πρέπει να την αλιεύσεις στο βλέμμα του ήρωα, που μπορεί να λέει ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι ψυχές που πήρε, αλλά την ξέρει την αλήθεια. Και την ξέρεις κι εσύ, γιατί την παρακολούθησες μαζί του. 

Στο American Sniper ο Eastwood μιλά για τις αμερικανικές ψυχώσεις.  Για την εμμονή της οπλοχρησίας, για το σύνδρομο του σωτήρα, με το οποίο θα γαλουχηθούν γενιές και γενιές και το οποίο θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν οι (πάντα επιτήδειες στο σινεμά του) Αρχές και για την προσωπική μονομαχία. Για να εξολοθρεύσει τον αντίπαλο του και να εκδικηθεί για τον φίλο του, ο Kyle θα θέσει σε κίνδυνο την ζωή της διμοιρίας του. 

Ο Eastwood θα μιλήσει επίσης για ακόμα μια φορά για τον μύθο και την αλήθεια πίσω από αυτόν. Στα μάτια των συμπατριωτών του ο Kyle είναι ένας ήρωας πολέμου. Στην πραγματικότητα είναι ένας άνθρωπος εθισμένος στον πόλεμο και δεν μπορεί να λειτουργήσει έξω από αυτόν. Έτσι πίσω στην πατρίδα ο Kyle μοιάζει έξω από τα νερά του, ενώ στο πεδίο της μάχης μοιάζει να βρίσκεται στον φυσικό του χώρο. Είναι όμως και κάτι ακόμα. Είναι ένας ιστγουντικός ήρωας, με συγκεκριμένο ηθικό κώδικα, που μάχεται μάταια για να σώσει όσους περισσότερους μπορεί και θα καταρρεύσει σταδιακά υπό το βάρος εκείνων που δεν μπόρεσε να σώσει, αλλά κι εκείνων που πήρε μαζί του.  Kαι θα «φύγει», μόλις αφήσει το περίστροφο στην άκρη. 

Η αριστερίζουσα κριτική θα ικανοποιούνταν μόνο με μια ξεκάθαρη, ολότελα ακαδημαϊκή δήλωση «αφοπλισμού». Αυτή θα ήταν όμως η εύκολη λύση. Και στο σινεμά του Eastwood δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν και στον κόσμο μας.


Δεν υπάρχουν σχόλια: