Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

List -ίες vol. 1



Ο cinetairos βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσει μια νέα ενότητα στην οποία ανα άτακτα χρονικά διαστήματα (ως συνήθως) θα παραθέτει μια σειρά από λίστες. Τι λίστες? Λίστες πάσης φύσεως! Γιατί? Μα επειδή όλοι αγαπάνε τις λίστες -για τους άλλους δηλαδή δεν ξέρω, αλλά εγώ τις αγαπάω. Είμαι μεγάλος ‘λιστής’!



Λιστής: ο έχων φετιχισμό με τις λίστες, ο ηδονιζόμενος με αριθμημένες παραθέσεις ομοίων ή συναφών στοιχείων’’-παρμένο από το επίτομο λεξικό της ελληνικής γλώσσας που φέρει την υπογραφή του υπογράφοντος το κείμενο και θα εκδοθεί 50 χρόνια μετά το θανατό του, οπότε να το περιμένετε γύρω στο 2148 Μ.Χ.-




10 παραγνωρισμένες ερμηνείες του Robert De Niro



10. Ronin

9. Brazil

8. The Mission

7. Frankenstein

6. New York, New York

5. Midnight Run

4. Gangs of New York

3. The Last Tycoon

2. Jackie Brown

1. The King of Comedy





6 ιδανικά μέρη για να κολλήσεις την μύξα σου, όταν δε σε βλέπει κανένας



6. Στην βάση της πολυθρόνας που έχεις βουλιάξει (απαραίτητη προϋπόθεση η πολυθρόνα να αποτελεί δομικό στοιχείο της επίπλωσης της κατοικίας κάποιου άλλου)



5. Στο κάτω μέρος του μηχανήματος επικύρωσης εισιτηρίων (απαραίτητη προϋπόθεση να είσαι σε λεωφορείο και ουχί σε συρμό του μετρό – κι αυτό που έγραψα είναι πολύ έξυπνο και παρατηρητικό, γιατί οι συρμοί του μετρό δεν έχουν μηχάνημα επικύρωσης εισιτηρίων, εν αντιθέσει με τα αστικά λεωφορεία που έχουν και άμα δεν το χτυπήσεις, θα σε κάνει τσακωτό το αδυσώπητο ελεγκτικό δίδυμο: ο θείος με τα γυαλιά, που είναι η ζωντανή απάντηση στην ερώτηση ‘με τι θα έμοιαζε ο Φρόυντ αν ήταν ιδιοκτήτης ΠροΠατζίδικου’ και ο τριανταπεντάρης νεαρός με το πέτσινο, που είναι η ζωντανή απάντηση στην ερώτηση ‘με τι θα έμοιαζε ο Χρήστος Κωστής αν δεν ήταν ο Χρήστος Κωστής’)


4. Στην κουκούλα του μπροστινού επιβάτη (απαράιτητη προϋπόθεση ο μπροστινός επιβάτης να φορά

κουκούλα ή στην χειρότερη περίπτωση τραγιάσκα)



3. Κάτω από το θρανίο (απαραίτητη προϋπόθεση να πηγαίνεις ακόμα σχολείο)



2.Στον πάτο του κουτιού της coca-cola (απαραίτητη προϋπόθεση να έχεις

τελειώσει την coca-cola)



1. Κάτω από πόμολο (εμπνευσμένο από το αλήστου μνήμης ‘Δαπίτη είσαι ύπουλος σαν τσίχλα κάτω από πόμολο’- σύνθημα γραμμένο στους τοίχους της Νομικής Σχολής Αθηνών, που βγάζει τα καλύτερα παιδιά)




8 άνθρωποι του κινηματογράφου με τους οποίους θα ήθελα να βγω για μεζέδες



8. Coen Brothers (γιατί φαίνονται και γαμώ τα παιδιά)

7. Vincent Cassel (γιατί θα φέρει μαζί του και τη Monica Belucci)

6. Μartin Scorsese (γιατί ξέρει πολλά…)

5. Paris Hilton (γιατί ξέρει λίγα και θα με κάνει να φαίνομαι πολύ έξυπνος)

4. Jennifer Aniston (για να την ρωτήσω αν έχει το τηλέφωνο της Angelina Jolie- χο, χο, χο μα που πάω και τα βρίσκω…)

3. Francis Ford Copolla (γιατί θα φέρει δικό του κράσι)

2. Δημήτρης Κολλάτος (γιατί θα λέω στα εγγόνια μου <<μια μέρα ο παππούς σας είχε πάει για φαί με τον Κολλάτο>> και θα ανοίγουνε το στόμα και θα κάνουνε ‘οοοο’)

1. Rosario Dawson (Για να την ρωτήσω αν είναι αληθινά και αν μπορώ να τα πιάσω…)




Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

ΡΗΣΕΙΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΑ, ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΙ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ, ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ - CHAPTER SIX: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ, Μέρος Πρώτον

-->
Μια φριχτή κραυγή διέκοψε βίαια τον ύπνο του βασιλιά Νέστορα. Ο Κοσταλλέλος ο Ρόγχος, ο πιστός καρχηδόνιος υπηρέτης του βασιλιά Νέστορα έσκουζε σαν μαρκαλιάρης γάιδαρος. Μια σοβαρή νοητική δυσλειτουργία εμπόδιζε τον καλόκαρδο υπηρέτη του βασιλιά να μιμηθεί τον αλέκτορα, αλλά αποδεδειγμένα δεν τον εμπόδιζε από το να ανταπεξέλθει στα καθήκοντα που ο βασιλιάς του είχε αναθέσει –να τους ξυπνήσει όλους όταν ο ήλιος ανατείλει, όπερ και εγένετο.


Ο βασιλιάς Νέστορας σφούγγιξε τον ιδρώτα του προσώπου του με την δεξιά παλάμη του Κοσταλλέλου και τέντωσε τα χέρια του μέχρι να κάνουν κλατς. Τα τέντωσε και δεύτερη και τρίτη φορά αλλά δεν πέτυχε τον στόχο του κι έτσι έβαλε τον Κοσταλλέλο να πει ‘κλατς’. Ίσως έφταιγε το όνειρο που είδε – όνειρο που του θύμιζε την ανίερη συμφωνία που είχε κάνει με το Ιδιότροπο Τέρας μερικές βδομάδες πριν. Ο βασιλιάς Νέστορας κούνησε απότομα το κεφάλι του. Δεν ήθελε να θυμάται…όχι δεν ήθελε…


Δεν είχε χρόνο για να θυμηθεί άλλωστε, καθώς αυτός και η συνοδεία του είχαν πολύ δρόμο μπροστά τους. Έπρεπε σε 3 μέρες να βρίσκονται στο λιμάνι της Ιωλκού για να σαλπάρουν για την αρχαία Ολυμπία. Ήταν η πρώτη φορά που η Πίνδος θα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο βασιλιάς Νέστορας ήθελε να εξασφαλίσει ότι το βασίλειο του θα άφηνε το στίγμα του στον διεθνή αθλητικό χώρο με το καλημέρα - για παν ενδεχόμενο είχε πάρει μαζί του έξι-εφτά καλημέρα. Στον αγωνιστικό χώρο το ένδοξο βασίλειο της Πίνδου θα εκπροσωπούσε ο καλύτερος αθλητής του βασιλείου, ο Διαγόρας ο Πίνδιος, ο ταχύς δεκαθλητής που τρέχει ταχύτατα και του αρέσει το τρέξιμο. Ο Διαγόρας είχε ξυπνήσει νωρίτερα και έκανε ασκήσεις γύρω από τον χώρο που ο βασιλιάς και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής είχαν κατασκηνώσει. Έκανε εκτάσεις, διατάσεις, ανατάσεις, αναστάσεις, καταστάσεις, , παραστάσεις, διαστάσεις, αποστάσεις και κάτι άλλο.


Εκτός από το βασιλιά Νέστορα, τον Διαγόρα τον Πίνδιο και τον Κοσταλλέλο, στην αποστολή της Πίνδου συμμετείχαν και η η Λυδία η Σοφή και η Δυλία η Ευή, οι δύο χαρωπές εταίρες, που ‘χουν τόσο ξανθιά την κόμη, που κάνουν τον ήλιο να φαντάζει σαν εξώφυλλο δίσκου των HIM. Σηκώθηκαν κι εκείνες, φόρεσαν τους εφαρμοστούς δερμάτινους χιτώνες τους, που ξεκινούσαν λίγο πιο κάτω από το στήθος και κατέληγαν λίγο πιο πάνω από τον αφαλό και ήταν έτοιμες για τον δρόμο.
<<Ας ξεκινήσουμε να περπατάμε>>, πρόσταξε σοφά ο σοφός βασιλιάς της Πίνδου και αυτό ξεκίνησαν να κάνουν.




--------------------------------------------------------------------


Περπατούσαν ασταμάτητα για ώρες. Περπατούσαν τόσο ασταμάτητα που δεν σταματούσαν ποτέ να περπατούν. Για ώρες.





Πλησίαζε το απόγευμα κι αυτοί συνέχιζαν να περπατούν. Κάποια στιγμή ο βασιλιάς Νέστορας ένιωσε ότι πρέπει να σταματήσουν να περπατούν . <<Νιώθω ότι πρέπει να σταματήσουμε να περπατούμε>>, είπε και σταμάτησε να περπατά και μαζί με αυτόν σταμάτησαν και οι υπόλοιποι.<< Ας κατασκηνώσουμε εκεί δίπλα στις θημωνιές, εκεί θα μπορέσουμε να προφυλαχτούμε από την επερχόμενη καταιγίδα>>, είπε ο σοφός βασιλιάς Νέστορας κι έτσι έκαναν << Χρειαζόμαστε κούτσουρα για να ανάψουμε φωτιά. Κοσταλλέλο πήγαινε να μαζέψεις κούτσουρα για να ανάψουμε φωτιά>>, πρόσταξε ο βασιλιάς Νέστορας τον πιστό καρχηδόνιο υπηρέτη του.
<<Μήπως να το δοκιμάζαμε με κλαράκια από τις θημωνιές? >>, ρώτησε ο Κοσταλλέλος που ήταν κατάκοπος από το περπάτημα.
<<Αυτό να το πεις σε μυστακοφόρο, πριαπικό Πέρση νομά που σε πλησιάζει από πίσω τη στιγμή που βγαίνεις έξω απ’ τη λίμνη που μπανιαριζόσουν και σκύβεις για να φορέσεις τον χιτώνα σου>>, είπε ο βασιλιάς Νέστορας και κοίταξε τον Κοσταλλέλο με νόημα.

Ο Κοσταλλέλος συνέχισε να κοιτά τον βασιλιά Νέστορα ακίνητος κι ατάραχος.
<< Τι με κοιτάς ηλίθιε? Πήγαινε!!!>>, φώναξε ο βασιλιάς Νέστορας
<<Που? >>, αποκρίθηκε απορημένος ο Κοσταλλέλος.
<<Συγχώρα με που σε είπα ηλίθιο,δεν είσαι ηλίθιος… είσαι κρετίνος! Αλλά δεν φταις εσύ…>>, είπε έξαλλος ο βασιλιάς Νέστορας
<<Και ποιος φταίει?>>, ρώτησε ο Κοσταλλέλος και τα μάτια του έλαμψαν σαν υγροποιημένη κοτσυλιά

Ο βασιλιάς Νέστορας έτριξε τα δόντια έσφιξε τις γροθιές του και είπε με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:
<<Κάθισε…κάθισε κάτω αγόρι μου. Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να σου πω την αλήθεια>>
Ο Κοσταλλέλος έκατσε στο έδαφος κι ο βασιλιάς Νέστορας έκατσε απέναντί του. <<Σαν ήσουνα μωρό στην Καρχηδόνα ο πατέρας σου ο Στούρνος και η μάνα σου η Χωματερή βοσκάγανε βοοειδή για λογαριασμό ενός τοπικού μεγαλοκτηματία. Μια μέρα ένα μοσχαράκι μπήκε στο διπλανό κτήμα και μασούλησε και ποδοπάτησε όλα τα άνθη που στόλιζαν το κτήμα. Όταν η μάνα σου συνειδητοποίησε τι είχε γίνει, μπήκε στο κτήμα να μαζέψει το μοσχάρι έχοντας εσένα στην αγκαλιά και έπεσε πάνω στην ιδιοκτήτρια του κτήματος, που γύριζε σπίτι εκείνη τη στιγμή. Για κακή της τύχη το κτήμα ανήκε στην φοβερή και τρομερή μάγισσα Κορέλι Ασκαρδαμυκτί, που όλοι στην Καρχηδόνα την έτρεμαν και όταν την πετύχαιναν στο διάβα τους, άλλαζαν χωματόδρομο. ‘Τα παιδιά μου’, φώναξε η μάγισσα Κορέλι Ασκαρδαμυκτί και έπεσε χάμω με τα γόνατα κι άρχισε να φιλά τα κακοποιημένα άνθη. Έπειτα γεμάτη κοπριά γύρισε το πρόσωπό της, κοίταξε βλοσυρά τη μάνα σου και μετά κάρφωσε το βλέμμα της σε σένα. ‘Χάλασες αυτό που αγαπούσα’, της είπε. ‘Τώρα θα χαλάσω κι εγώ αυτό που αγαπάς. Θα πάρω απ’ το μωρό σου την ευστροφία και τη λογική και θα το κάνω πιο κουτό κι από την κοπριά που δηλητηριάζει τα χείλη μου ετούτη τη στιγμή’, είπε με τσιριχτή φωνή και έφτυσε στο έδαφος. Μετά σηκώθηκε όρθια, φούσκωσε τα στήθια της, κοίταξε τον ουρανό, άνοιξε τα χέρια της και είπε τα φοβερά αυτά λόγια:

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: ΟΣΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ)

Προυντού φλιχιά πανυβλακέξ’, φώναξε κι έπειτα έκανε μεταβολή και έφυγε θρηνώντας τα παιδιά της (όπως αποκαλούσε τα φυτά της) με αλαλαγμούς. Κι έτσι το πανέξυπνο παιδί της μάνας σου - εσύ δηλαδή- έγινε πιο κουτό κι από καταφατική απάντηση στην ερώτηση ‘κοιμάσαι?΄ >>
<<Αλήθεια?>>, ρώτησε βουρκωμένος ο Κοσταλλέλος.
<<Όχι! Αλλά αν δεν τσακιστείς να πας να μαζέψεις κούτσουρα για να ανάψουμε φωτιά θα κάνω πάνω στο σώμα σου ότι έκανε το μοσχαράκι στα άνθη της μάγισσας Κορέλι Ασκαρδαμυκτί>>, φώναξε ο βασιλιάς Νέστορας κι ο Κοσταλλέλος ευθύς τινάχτηκε και έτρεξε να μαζέψει κούτσουρα για να ανάψουνε φωτιά.


Ο σοφός βασιλιάς της Πίνδου έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό <<Νομίζω ότι μόλις απώλεσα 4μισι έτη από τη ζωή μου.>>, είπε και σηκώθηκε όρθιος και στράφηκε στη Λυδία και τη Δυλία. <<Κορίτσια νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αιτιολογήσετε την παρουσία σας στο ταξίδι ετούτο. Πάμε πίσω από τις θημωνιές να με διασκεδάσετε>>, φώναξε κι εκείνες περιχαρείς και τσουπωτές έτρεξαν στο πλευρό του. Στη συνέχεια ο σοφός και δίκαιος βασιλιάς Νέστορας γύρισε στην πλευρά που ο Διαγόρας ο Πίνδιος έκανε γυμναστικές ασκήσεις <<Καλέ μου Διαγόρα, φρονώ ότι το σωστό και θεμιτό θα ήταν να πάρεις κι εσύ λίγη διασκέδαση από τα κορίτσια. Πες μου λοιπόν, ποια από τις δύο σου αρέσει? >>, τον ρώτησε
<<Μου αρέσει το τρέξιμο>>, απάντησε ο Διαγόρας ο Πίνδιος ο ταχύς δεκαθλητής που τρέχει ταχύτατα και του αρέσει το τρέξιμο
<<Ας είναι. Λυδία πήγαινέ να τρέξεις μαζί του>>, είπε κι έπειτα έπιασε την Δυλία από το μαλλί και χώθηκαν πίσω από τις θημωνιές

--------MESSSAGE FROM THE MODERATOR-------------
THIS PART HAS BEEN DELETED FOR BEING INAPPROPRIATE FOR LITTLE CHILDREN AND PEOPLE THAT SUFFER FROM SEXUAL DISFUNCTIONS

--------MESSAGE FROM THE MODERATOR-----------------


Κι αφού η Δυλία η Ευή διασκέδασε τον βασιλιά Νέστορα και η Λυδία η Σοφή έτρεξε στο πλευρό του Διαγόρα του Πίνδιου, μπορούσαν πλέον να καθίσουν γύρω από τη φωτιά που στο μεταξύ ο Κοσταλλέλος είχε ανάψει. Δεν είχε νυχτώσει ακόμα κι έτσι η φωτιά λειτουργούσε μόνο σαν πηγή θερμότητας, αργότερα όμως θα λειτουργούσε με επιτυχία και ως εστία φωτός.


Κι ενώ είχαν χαλαρώσει γύρω από τη φωτιά, πρόβαλε ξαφνικά μέσα από τις θημωνιές ο Διογένης, φορώντας
λευκό χιτώνα και κραδαίνοντας ένα φανάρι.
<<Ωχ, ο Διογένης! Φορά λευκό χιτώνα και κραδαίνει ένα φανάρι!>>, αναφώνησε έκπληκτος ο σοφός βασιλιάς της Πίνδου. <<Τι κάνεις Διογένη με το λευκό χιτώνα και το φανάρι ?>>, τον ρώτησε
<<Ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο>>, αποκρίθηκε με τη βραχνή φωνή του ο Διογένης
<<Αχα! Τα βλέπεις Κοσταλλέλο?>>, είπε εντυπωσιασμένος ο βασιλιάς Νέστορας. << Με τούτη τη λακωνική του απάντηση ο σοφός γέροντας καυτηριάζει την ένδεια ανθρώπων στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, επισημαίνοντας ότι έχουμε εγκαταλείψει το δρόμο της αρετής, που είναι συνυφασμένος με τη λιτότητα, την σωφροσύνη και την εναρμόνιση του βίου μας με τη φύση. Εκφράζει δε την πεποίθησή του ότι ο άνθρωπος οφείλει να ανακαλύψει τρόπους ώστε να συρρικνώσει τους τεχνητούς παράγοντες που τον φέρνουν σε απόσταση από το φυσικό περιβάλλον, που δύναται να προσφέρει αυτάρκεια, αγνότητα, αθωότητα, αγαθότητα, αδρότητα και προσούτο>>
<<Όχι δεν κατάλαβες>>, γρύλισε ο Διογένης. <<Ψάχνω να βρώ έναν άνθρωπο! Είναι ψηλός, έχει μούσια και άμα του ζουλήξεις την κοιλίτσα με τον αντίχειρα φωνάζει ‘αχ μη’!Δε θυμάμαι το όνομά του! Ένα μυαλό το ‘χουμε. Τί νομίζεις, τράβα τράβα όλη μέρα, δεν αργεί να έρθει η μαλάκυνση. Κάνε τώρα στην άκρη γιατί μου κρύβεις τον ήλιο>>
<<Μα…έχει συννεφιά…>>, ψέλλισε απορημένος ο Νέστορας.
<<Εσείς οι νέοι νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα! Για αυτό πάει η κοινωνία κατά Πλούτωνα! Ακούς εκεί, θα μας κάνεις και υπόδειξη ότι έχει συννεφιά. Δεν έχουμε μάτια εμείς να το δούμε μόνοι μας, εσένα περιμέναμε. Φεύγω! Σας βαρέθηκα όλους! >>, έκραξε ο Διογένης και χάθηκε ξανά μέσα στις θημωνιές.


Ακολούθησε σιωπή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι ύστερα έπεσε η νύχτα και μαζί της άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες στάλες βροχής κι ο σοφός βασιλιάς Νέστορας είπε: <<Ας ξαπλώσουμε να κοιμηθούμε γιατί αύριο μας περιμένει ακόμα μια δύσκολη μέρα>> κι έτσι σηκώθηκαν όλοι για να πάρουν τη θέση τους. Ο βασιλιάς Νέστορας, ο Διαγόρας ο Πίνδιος και οι δύο εταίρες η Λυδία η Σοφή και η Δυλία η Ευή ξάπλωσαν μέσα στο αρχαίο αντίσκηνο και ο Κοσταλλέλος ο Ρόγχος έξω από αυτό μερικά μέτρα παραπέρα, ώστε να είναι βέβαιο ότι θα τον πιάνει η βροχή. Μια δύσκολη μέρα έφευγε, για να δώσει τη θέση της σε μια εύκολη νύχτα που με τη σειρά της θα οδηγούσε σε μια άλλη δύσκολη μέρα…



TO BE CONTINUED……..

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Συνέντευξη με τον John Hillcoat

-->
Eίχαμε φτάσει από ώρα στα γραφεία του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και περιμέναμε τη σειρά μας για να ανακρίνουμε τον σκηνοθέτη του The Road John Hillcoat. Όταν ήρθε η ώρα μας μπήκαμε στο δωματιάκι παρέα με τους συναδέλφους Θοδωρή Καραμανώλη και Νέστορα Πουλάκο και καθίσαμε απέναντι του σαν εκτελεστικό απόσπασμα. Παρά το γεγονός ότι είχε αρκετή ώρα που έδινε συνεντεύξεις, ήταν ευδιάθετος και πρόθυμος να απαντήσει στις ερωτήσεις που του απευθύναμε. Γενικά έδειξε άνθρωπος που απολαμβάνει τη διαδικασία των συνεντεύξεων.

Γιάννης Βασιλείου: Κύριε Hillcoat έχετε κάνει αυτή τη θαυμάσια ταινία, το Proposition και έρχονται και σας προτείνουν να σκηνοθετήσετε το The Road. Πως αισθανθήκατε? Το είδατε σαν μια πρόταση που έρχεται μόνο μια φορά σε τούτη τη ζωή?
John Hillcoat: Ναι, λατρεύω τη δουλειά του Cormac McCarthy. Άλλωστε το Proposition είναι βαθύτατα επηρεασμένο από το Blood Meridian (βιβλίο του ίδιου συγγραφέα). Πήρα στα χέρια μου το The Road πρoτού εκδοθεί, άρχισα να το διαβάζω και όταν το τελείωσα συνειδητοποίησα ότι με επηρέασε βαθύτερα σε σχέση με το Blood Meridian. Είναι καταπληκτικό που μου δόθηκε η ευκαιρία να το σκηνοθετήσω! Και φυσικά είχα υπόψη μου ότι είναι δύσκολο να βρεις τόσο καλό υλικό και πιθανότατα να μην ξαναβρώ κάτι ανάλογο στην υπόλοιπη ζωή μου
Γιάννης Βασιλείου: Το μυθιστόρημα του McCarthy έχει ιδιόρρυθμη δομή και κυρίως εσωτερική δράση...πόσο δύσκολο ήταν να το μετατρέψετε σε κινηματογραφικό υλικό?
John Hillcoat: Είχα αρκετές συζητήσεις με τη δημιουργική ομάδα. Το βιβλίο διαθέτει εξαιρετικούς διαλόγους μεταξύ του Άντρα και του Παιδιού, διαλόγους τόσο ζωντανούς που τους μεταφέραμε αυτούσιους. Τα εσωτερικά στοιχεία όμως ήταν πρόκληση και η μεταφορά τους στο πανί μια πολύ ζόρικη διαδικασία. Αναγκαστήκαμε να ‘επαναδιατυπώσουμε’ οπτικά κάποια σημεία. Η βασική ιστορία όμως είναι πολύ απλή. Το ταξίδι ενός πατέρα με το γιο του, ο πατέρας που αντιδρά σε όσα συμβαίνουν έχοντας το γιο του στο μυαλό του, οι διαφορές μεταξύ τους.... Προσπαθήσαμε να επικεντρωθούμε σε αυτά και να μην λοξοδρομήσουμε αφιερώνοντας πολύ χρόνο στις υπόλοιπες παραμέτρους. Σε μεταγενέστερο στάδιο προσθέσαμε ένα voiceover σε μερικά σημεία, έτσι ώστε να αποδώσουμε κάποιες από τις σκέψεις του Άντρα τις οποίες δεν μπορεί να μοιραστεί με το Παιδί. Αυτό ήταν ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιήσαμε.
Φυσικά τα δύο μέσα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Ο ίδιος ο Cormac McCarthy μου είπε ότι καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα στα δύο μέσα και υπήρξε ιδιαίτερα συγκαταβατικός και συνεργάσιμος. Δε ζήτησε ποτέ να δει το σενάριο και ήταν πάντα διαθέσιμος για να μιλήσουμε. Μου είπε <<Κάνε ότι νομίζεις! Εγώ έκανα αυτό που ήξερα καλύτερα και τώρα θα κάνεις κι εσύ αυτό που ξέρεις καλύτερα!>>
Γιάννης Βασιλείου: Την είδε την ταινία?
John Hillcoat: Ναι
Γιάννης Βασιλείου: Πώς του φάνηκε?
John Hillcoat: Ήταν μια πολύ έντονη στιγμή. Πήγαμε στο New Mexico, μαζί με τον σεναριογράφο να του την δείξουμε και αμέσως μετά την προβολή σηκώθηκε και έλειψε για περίπου δεκαπέντε με είκοσι λεπτά – τελικά έπρεπε να πάει τουαλέτα ! Περιμέναμε ανήσυχοι ώσπου να επιστρέψει, αλλά όταν επέστρεψε μας είπε ότι λάτρεψε την ταινία. Ο ‘Δρόμος’ είναι μια πολύ προσωπική ιστορία. Ήρθε στα γυρίσματα με τον γιό του, τον ίδιο του τον γιό.
Γιάννης Βασιλείου: Ανακουφιστήκατε λοιπόν όταν ο McCarthy σας είπε ότι του άρεσε.
John Hillcoat: Ω ναι. Και στα γυρίσματα που ήταν παρών άκουσα ότι συγκινήθηκε καθώς παρακολουθούσε κάποια από όσα κάναμε. Δεν αισθάνθηκε να λείπει κάτι, εκτός από μερικές ατάκες, τις οποίες όμως είχαμε γυρίσει ήδη, οπότε τις προσθέσαμε μετά.
Νέστορας Πουλάκος: Πόση σχέση έχει η σκοτεινή πλευρά της Αμερικής, όπως αυτή παρουσιάζεται στην ταινία,με την πραγματικότητα?
John Hillcoat: Έχουμε δει ήδη κάποια δείγματα αυτής της σκοτεινής πλευράς της Αμερικής. Με τον Κατρίνα, με την 11η Σεπτεμβρίου...όλα αυτά έχουν επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα. Οι εταιρείες όπως και οι πολιτισμοί πάνε κι έρχονται. Κάποτε ήταν πιο δυνατές από όλους του πολιτικούς του κόσμου, αλλά πλέον έχουν περιέλθει κι αυτές στην αβεβαιότητα. Το βιβλίο μιλάει για όλα αυτά. Ξέρετε επισκέφθηκα το λόφο σήμερα (αναφέρεται στην Ακρόπολη) κι αυτό μου θύμισε ότι ολόκληροι πολιτισμοί πάνε κι έρχονται. Για αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε τη θέση μας στην ιστορία. Πιστεύω επίσης ότι το βιβλίο αναφέρεται στον φόβο, όπως τον βιώνουμε την τελευταία δεκαετία και την αντίδρασή μας σε αυτόν
Γιάννης Βασιλείου: Το βιβλίο είναι ένα έντονο ανάγνωσμα και περιέχει μερικές ιδιαίτερα σκληρές και αποκρουστικές εικόνες. Χρειάστηκε να μετριάσετε κάπως τη βία κατά την μεταφορά του στο πανί?
John Hillcoat: Το βιβλίο είχε ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για όλους εμάς που εργαστήκαμε στην ταινία.
Προσωπικά συμφώνησα να σκηνοθετήσω την ταινία υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμέναμε πιστοί στο βιβλίο. Στην πορεία όμως βρήκαμε ότι μερικά στοιχεία ήταν αχρείαστα και περιττά. Όταν γυρίζεις μια ταινία δίνεις σάρκα και οστά στα πάντα και γίνεσαι μάρτυρας αυτών, τα βλέπεις ολοζώντανα μπροστά σου, η οπτικοποίησή τους δεν είναι μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα στο μυαλό σου. Βρήκαμε λοιπόν ότι κάποιες εικόνες από αυτές στις οποίες αναφέρεστε ήταν κάπως υπερβολικές και αριθμητικά περισσότερες από όσο χρειάζεται. Επίσης ο πυρήνας της ταινίας, η καρδιά της ιστορίας είναι η σχέση του Άντρα με το Παιδί κι έτσι όσο περισσότερα εξωγενή στοιχεία τέτοιας υφής παρουσιάζεις, τόσο περισσότερο αποσπάς την προσοχή του κόσμου από το κέντρο βάρους της ιστορίας σου. Βάλαμε λοιπόν μέσα μόνο όσα στοιχεία χρειάζονταν για να διηγηθούμε επαρκώς αυτή την ιστορία
Νέστορας Πουλάκος. Πιστεύετε ότι ο McCarthy βλέπει τον κόσμο με αισιόδοξη ή με απαισιόδοξη ματιά?
John Hillcoat: Ακούστε τώρα τί γίνεται. Ο Cormac ενδιαφέρεται πολύ για την επιστήμη. Εκεί που μένει,στο Σάντα Φε, έχει την έδρα του το ινστιντούτο του Σάντα Φε, ένα ερευνητικό ίδρυμα που απασχολεί μερικά από τα μεγαλύτερα επιστημονικά μυαλά του κόσμου. Κι αυτός έχει ένα γραφείο εκεί και συζητά πολλές φορές μαζί τους. Διαθέτει έναν επιστημονικό εγκέφαλο και παράλληλα είναι ένας μεγάλος ποιητής. Ανακατεύει λοιπόν την επιστήμη με την ποίηση και δημιουργεί έναν εκρηκτικό συνδυασμό! Πιστεύω λοιπόν ότι δε βλέπει τα πράγματα απαραίτητα με οπτιμιστική ή πεσιμιστική ματιά. Τον ενδιαφέρουν οι κύκλοι της ζωής, το γεγονός ότι ο ένας πολιτισμός οδηγεί στον άλλο, ότι ένα είδος πεθαίνει και το άλλο συνεχίζει, έχει ένα ευρύ όραμα! Ακόμα κι έτσι ο Δρόμος είναι μια ιστορία για τους προσωπικούς του φόβους, για το γιο του για τον οποίο ανησυχεί και για το μέλλον. Αυτό είναι και το ζουμί της ιστορίας. Είναι σαν μια προβολή των χειρότερων φόβων ενός γονέα. Επίσης είναι επηρεασμένος από μεγάλα θεατρικά έργα, από τη βιβλική εποχή, από μύθους και ιστορίες. Για αυτόν λοιπόν το σκηνικό είναι ένα όχημα για να πει την ιστορία, δεν είναι ‘κυριολεκτικό’. Εμείς το κάναμε πιο ρεαλιστικό με το να πάμε σε μέρη όπως η Νέα Ορλεάνη.
Γιάννης Βασιλείου: Κάνατε γυρίσματα στη Νέα Ορλεάνη?
John Hillcoat: Ναι, γυρίζαμε το φιλμ ενώ ‘καθάριζαν’ όσα άφησε πίσω του ο Τυφώνας Κατρίνα. Γυρίσαμε στο βουνο St Helen, όπου είχε σημειωθεί ηφαιστειακή έκρηξη. Το μισό βουνό ανατινάχτηκε, τα δέντρα ολόγυρα ήταν ακόμη απολιθωμένα...επίσης κάναμε γυρίσματα στην Πενσυλβάνια, όπου έχουν απομείνει μερικά ορυχεία. Οπότε το φιλμ είναι περισσότερο για πράγματα που έχουμε ήδη δει, παρά μια προβολή αυτών που πρόκειται να συμβούν. Όπως το να έχεις όλα σου τα υπάρχοντα σε ένα καροτσάκι σουπερμάρκετ, κάτι που κάνουν οι άστεγοι. Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν είναι ήδη εδώ, είναι ΄Αποκάλυψη τώρα’! Για να κλείσω, αυτό είναι που ενδιαφέρει περισσότερο τον McCarthy, το ποιοί είμαστε τώρα,πώς αισθανόμαστε και που βρισκόμαστε ως άνθρωποι. Δεν δίνει μια ‘κυριολεκτική’ εικόνα του μέλλοντος.
Γιάννης Βασιλείου: Στο μεγαλύτερο μέρος του φιλμ συμμετέχουν μόνο δύο χαρακτήρες στα τεκταινόμενα επί της οθόνης. Φαντάζομαι ότι η επιλογή των ηθοποιών που θα τους ενσαρκώσουν ήταν μια δύσκολη διαδικασία.
John Hillcoat: Ναι. Ανησυχούσα για αυτό, ειδικά για την επιλογή του ηθοποιού που θα ενσαρκώσει το Παιδί.Η μεγάλη μου ανησυχία δεν ήταν το πως θα αναπλάσω τον κόσμο που εξελίσσεται η ιστορία αλλά το να βρω τον ηθοποιό που θα υποδυθεί αυτό το Παιδί! Τελικά βρήκαμε δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς για να υποδυθούν τους κεντρικούς χαρακτήρες. Ο Viggo ήταν σπουδαίος στο ρόλο του,δινει το 110 % του εαυτού του! Και είναι ένα ρόλος ο οποίος απαιτούσε σκληρές σωματικές δοκιμασίες και είναι ιδιαίτερα φορτισμένος συναισθηματικά, καθώς από τη μία κουβαλά το παρελθόν μέσα του κι από την άλλη πρέπει να προστατέψει το γιό του. Όσον αφορά τον ηθοποιό που ενσάρκωσε το αγόρι μπορώ να πω ότι ήμουν υπερπροστατευτικός απέναντί του. Ήταν όμως αρκετά ώριμος για την ηλικία του. Ήταν μικρό παιδί κι έτσι ο πατέρας του του διάβασε ολόκληρο το βιβλίο. Παρ’ολα αυτά το κατάλαβε με τρόπο εξωπραγματικά ώριμο για την ηλικία του!
Γιάννης Βασιλείου: Μια τελευταία ερώτηση. Ετοιμάζουμε στο cinemanews.gr κάτι σχετικό και είμαι υποχρεωμένος να σας ρωτήσω: ποια ταινία αυτής της δεκαετίας θεωρείτε την καλύτερη?
John Hillcoat: Χμμμ...για να δούμε...έχω ένα πρόβλημα με τις ημερομηνίες και τους χρόνους...ήταν μια καταπληκτική δεκαετία, είναι δύσκολο να σκεφτώ κάποια συγκεκριμένη. Γυρίστηκαν πολύ καλές ταινίες πρόσφατα. Το Hurt Locker για παράδειγμα ήταν μια εξαιρετική δουλειά, απεικόνισε τον φόβο και την παράνοια που επικρατεί στη Μέση Ανατολή....χμμμ...είναι τόσα πολλά. Θέλω να τα δω. Ακούω ότι το Un Prophet είναι καλό, θέλω να το δω αυτό! Χμμμ...ο Borat ήταν πολύ αστείος! (3 όλε για τον John Hillcoat). Προσπαθώ όμως να σκεφτώ κάποια συγκεκριμένη. Είναι δύσκολο...
Γιάννης Βασιλείου: Το The Road ή το Proposition ίσως?
John Hillcoat: (Στο σημείο αυτό, παρά την οξφορδιανή προφορά μου και την πεντακάθαρη άρθρωση μου, ο
Hillcoat παράκουσε. Άκουσε μάλλον old ή κάτι τέτοιο και φαντάστηκε ότι μιλούσα για ταινίες παλιότερων δεκαετιών) Όλα τα αγαπημένα μου φιλμ είναι παλιά. Αμερικάνικες ταινίες της δεκαετίας του 70. Και ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος έχει παραδώσει μεγάλες ταινίες...ο ασιατικός επίσης, Κουροσάβα, Όζου.. έχω ένα ευρύ και εκλεκτικό γούστο όσον αφορά τον κινηματογράφο. Θέλω να δω την νέα ταινία του Χάνεκε (εδώ αντιμετωπίσαμε ένα πρόβλημα με την προφορά του ονόματος του και κλείσαμε το θέμα σε κάτι που θυμίζει το εβραϊκό Χάνουκα...). Δεν την έχω δει, αλλά πιστεύω ότι είναι ένας μοναδικός δημιουργός...κι ο Κιαροστάμι, που έχει πολλά χρόνια ως δημιουργός έχει κάνει μερικά εξαιρετικά φιλμ αυτή τη δεκαετία...χμμμ...
Γιάννης Βασιλείου: Με καλύψατε, μη ζορίζεστε άλλο! Σας ευχαριστούμε πολύ
John Hillcoat: Κι εγώ σας ευχαριστώ. Κι ελπίζω να δείτε τον Δρόμο και να σας αρέσει
Γιάννης Βασιλείου: Κι εμείς το ελπίζουμε...

Υ.Γ.1 Για την ιστορία το είδαμε και μας άρεσε.

Υ.Γ.2 Να ευχαριστήσουμε τον Θοδωρή Καραμανώλη για την πολύτιμη βοήθειά του στην απομαγνητοφώνηση.

Y.Γ.3 Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του www.cinemanews.gr