Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Ouija (2014)






Το Οuija είναι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Ένα πολύ βαρετό επιτραπέζιο παιχνίδι, καθώς δεν απαιτεί κατανάλωση φαιάς ουσίας, ούτε στρατηγική και κανείς δεν κερδίζει στο τέλος.  Την «γοητεία» του αντλεί από το γεγονός ότι, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες, κατά την διάρκεια του παιχνιδιού κινδυνεύει η σωματική και ψυχική ακεραιότητα του παίκτη, κάτι που δεν ισχύει για τα υπόλοιπα επιτραπέζια παιχνίδια – αν και έχω δει στην monopoly σπίτια να κλείνουν και λαρύγγια αγαπημένων φίλων να έρχονται πιο κοντά με τις παλάμες άλλων αγαπημένων φίλων. Το έτερο στοιχείο που καθιστά το Ouija ελκυστικό είναι ο υποτιθέμενος σύνδεσμός του με τον πνευματικό κόσμο, καθώς στόχος του παιχνιδιού είναι η επικοινωνία με τους νεκρούς. Τέτοια αποστροφή προκαλεί η ιδέα, ότι η δυνατότητα της επικοινωνίας με κάποιον αγαπημένο κοστολογείται ένα εικοσάρικο και διοχετεύεται στην αγορά μέσω ενός προϊόντος μαζικής παραγωγής, που η ιδέα μιας ταινίας, που λειτουργεί απροκάλυπτα σαν μακροσκελές διαφημιστικό αυτού του προϊόντος,  υστερεί σημαντικά σε χυδαιότητα. Εδώ όμως πρέπει να μιλήσουμε για την ταινία.

Ο κλήρος, για να κάνει μια ταινία προωθητική του προϊόντος, έπεσε στον τέως βοηθό παραγωγής και σεναρίστα Στάιλς Γουάιτ. Ο οποίος θα στήσει γύρω από το Ouija μια κοινότοπη φαντασματική ιστορία και, αφού ουδεμία ιδέα δεν έχει να παραθέσει πάνω στην Άλλη Ζωή ή έστω πάνω στο (εσωτερικό κι εξωγενές) Κακό, μιας και η πλοκή παίρνει τέτοια τροπή, μόνη του έγνοια είναι να στήσει ένα κινηματογραφικό τρενάκι του τρόμου. Καμία αντίρρηση. Τέτοιο ήταν και το Insidious. Απέναντι όμως στο ραφινάρισμα εκείνου του φιλμ και την αξιοποίηση των χώρων και των χρόνων από τον Τζέιμς Γουάν, αυτό που έχει να αντιπαραβάλλει ο Γουάιτ είναι μια σειρά από jump scares, που δυστυχώς αποτελούν το μοναδικό όπλο τρομοπαραγωγής, που διαθέτει στην φαρέτρα του.

Και έτσι επαναλαμβανόμενο και ανέμπνευστο που είναι, το Ouija θα σταθεί τελικά αναποτελεσματικό όχι μόνο σαν horror, αλλά και σαν διαφημιστικό.







Για το Nostromo

Δεν υπάρχουν σχόλια: