Ο ιός του millennium θα κατέστρεφε τον δυτικό πολιτισμό, όπως τον ξέραμε. Έτσι ασπαστήκαμε τους αγαπημένους μας, συμφιλιωθήκαμε με τους εχθρούς μας, τα βρήκαμε και με τους θεούς και την παραμονή πρωτοχρονιάς μετρήσαμε αντίστροφα με τα χέρια στην ανάταση. Το 2000 ήρθε, αλλά ο Αρμαγεδδών δεν ήρθε μαζί του κι έτσι το τέλος του κόσμου αναβλήθηκε για τις 21/12/2012, τότε που το είχαν προβλέψει οι Μάγια. Το τέλος του κόσμου δεν ήρθε ούτε τότε, ήρθε όμως το box-set με τις ταινίες του Melville, που είχε παραγγείλει ο υπογράφων από το εξωτερικό, κάτι που τον έκανε πολύ χαρούμενο. Η ουσία είναι πως η εσχατολογική παραφιλολογία διάγει περίοδο δόξας τα τελευταία χρόνια κι αυτό δε θα μπορούσε να αφήσει το σινεμά αδιάφορο, με τις αποκαλυπτικές και μετα-αποκαλυπτικές παραγωγές να κατακλύζουν την ετήσια κινηματογραφική σοδειά.
Στα χαρτιά το Tomorrowland είναι μια ταινία που θέλει να μιλήσει για αυτό. Για την αναπότρεπτη (ή μη) φύση του τέλος του κόσμου και για την στάση μας απέναντι του. Στην πράξη πρόκειται για μια σχηματική "ταινία μηνύματος", κατασκευασμένη έτσι ώστε να εξυπηρετήσει αυτό. Το οποίο μήνυμα συνοψίζεται στην υπεραπλουστευτική σκέψη ότι, εάν είσαι αισιόδοξος και το πιστεύεις, τότε μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Φυσικά πρόκειται για μια ταινία προσανατολισμένη προς το παιδικό κοινό, συνεπώς το μήνυμα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο καθαρό και εύληπτο. Έλα όμως που το Tomorrowland δεν έχει να επιδείξει πολλά περισσότερα από αυτό.
Το μυστικοπαθές πρώτο μέρος διαδέχεται ένα υπερ-επεξηγηματικό, φλύαρο δεύτερο -αν οι Bird και Lindelof αποκάλυπταν κάποια από τα μυστικά του φιλμ νωρίτερα, θα είχε αποφευχθεί αυτή η πληροφοριακή υπερφόρτωση του δεύτερου μέρους-, η κινηματογράφηση είναι αδικαιολόγητα νευρική, ο Clooney εμφανώς miscast στον ρόλο του αποξενωμένου κι απογοητευμένου επιστήμονα, η στάση που κρατά ο Bird απέναντι στον "κακό" του επιλήψιμη και το φινάλε ολίγον εκνευριστικό, έτσι με επιτηδευμένη πολιτική ορθότητα, που είναι καμωμένο.
Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον Brad Bird για κακές προθέσεις. Πρόκειται για μια ευγενή αποτυχία, που φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως inspirational shit για νεότερους θεατές. Δεν παύει όμως να είναι αποτυχία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου