Ανάμεσα στους ατμοσφαιρικούς synth ήχους, το αριστοτεχνικό χτίσιμο του σασπένς και
την ευρηματική εικονογραφία, τούτη η άκρως κινηματογραφική κατάθεση στο πολύπαθο,
αλλά και τόσο αγαπημένο είδος του horror από τον David Robert Mitchell κρύβει μια εξαιρετική παραβολή πάνω στην αναπόφευκτη
μοίρα του ανθρώπου, τον θάνατο. Γιατί το "It" του τίτλου, αυτό ακριβώς είναι, ο θάνατος. Που, όπως
και η απροσδιόριστη απειλή της ταινίας, θα σε βρει, ακολουθώντας τους δικούς
του ρυθμούς και τους δικούς του κανόνες, παίρνοντας οποιαδήποτε πιθανή και απίθανη
μορφή.
Όταν είσαι παιδί, νομίζεις πως ο χρόνος σου είναι άπειρος, το τέλος σου
φαίνεται κάτι μακρινό και μάλλον απίθανο. Με την ενηλικίωση όμως αρχίζεις να
μετράς αντίστροφα. Και η ενηλικίωση στην ταινία, όπως και στη ζωή, θα έρθει με
το σεξ, αυτή την (κατά τα άλλα υπέροχη) δραστηριότητα, που με την εκκίνηση της
αφήνει αυτομάτως ένα κομμάτι παιδικότητας πίσω και φέρνει τον θάνατο ένα βήμα
πιο κοντά. Τον οποίο θάνατο μπορείς να τον αφηψήσεις ερχόμενος σε επαφή με άλλους ανθρώπους , αλλά μόνο πρόσκαιρα. Γιατί σε ακολουθεί και θα σε βρει όπως και να ΄χει. Ενίοτε
μάλιστα μπορεί να τον νιώσεις να πλησιάζει, αν κοιτάξεις φευγαλέα με την άκρη του ματιού πίσω από την πλάτη. Κι αφού
η διαφυγή είναι αναπόφευκτη,θα καταλήξει ο Mitchell ,είναι καλύτερο να σε βρει ενώ κρατάς το χέρι ενός άλλου
ανθρώπου, παρά μόνο σου, και θα
κλείσει έτσι αυτή την καταπληκτική ταινία είδους με μια τρυφερή, γλυκόπικρη νότα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου