Για κάποιον που δεν πιστεύει στο Θεό και σε άλλες υπερφυσικές
δυνάμεις, ο Woody Allen
έχει αφιερώσει πολύ μεγάλο μέρος του έργου του στο μεταφυσικό. Έχει βάλει τόσες
φορές τους ήρωες του αντιμέτωπους με μια κατάσταση που δεν εξηγείται με τους
γνωστούς νόμους της φυσικής – o φλουταρισμένος Robin Williams στο Deconstructing Harry, ο κινηματογραφικός
χαρακτήρας που πηδά από την οθόνη του σινεμά στον έξω κόσμο στο The Purple Rose of Cairo, το ταξίδι στο παρελθόν
στο Midnight in Paris
είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα- κι έχει αφιερώσει τόσο μεγάλο μέρος
του έργου του στην μαγεία, που μοιάζει σα να έχει ανάγκη να πιστέψει, πως
υπάρχει κάτι πέρα από το κοινό και καθημερινό. Στο «Πορφυρό Ρόδο» την μαγεία,
που αναζητά, θα την εντοπίσει τελικά στο σινεμά. Και στο «Magic in the Moonlight» στον έρωτα.
Στη νέα του ταινία, αν και θα φέρει αντιμέτωπο έναν
σκληροπυρηνικό σκεπτικιστή με κάποια που αγκαλιάζει το μεταφυσικό, δεν φαίνεται
να ασχολείται σοβαρά με τα ζητήματα που ανακύπτουν από αυτή την σύγκρουση, αλλά
και με εκείνο που ενδεχομένως υπάρχει πέρα από εδώ . Κι αυτό γιατί εσχάτως
φαίνεται να έχει αποδεχτεί πως η ζωή σταματά εδώ και έχει πάρει μια κυνική
απόσταση από σχετικούς υπαρξιακούς προβληματισμούς . Έτσι θα επικεντρωθεί στην σχέση των δύο
χαρακτήρων και στο ρομάντζο που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Κι εκεί είναι που θα
βρουν την μαγεία που αναζητούσαν αμφότεροι. Γιατί μπορεί να ψάχνεις μανιωδώς για
κάτι παραπάνω στα αστέρια και στο φεγγάρι, αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε πως θα
το βρεις, θα ωχριά μπρος στην αίσθηση ότι για κάποιον είσαι και τα αστέρια και
το φεγγάρι.
Και μπορεί τελικά το «Magic in the Moonlight» να είναι ελαφρύ σαν πούπουλο, μπορεί να αποτελεί
εμφανώς εκείνο που οι κριτικοί και οι θεωρητικοί θα αποκαλέσουν minor Allen, όταν όμως παίρνει μια
τόσο ρομαντική θέση, ε, πρέπει να είσαι
λίγο σκατόψυχος για να το κακίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου