Ήταν δεδομένο πως η φρενίτιδα παραγωγής (και κατανάλωσης) σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας, θα μετανάστευε κάποια στιγμή στην μεγάλη οθόνη. Έτσι τα τελευταία χρόνια η σκανδιναβική κινηματογραφία στρέφεται ολοένα και συχνότερα στα διεθνώς επιτυχημένα ντόπια λογοτεχνικά προϊόντα μυστηρίου. Φυσικά, επειδή πρωτοστάτες του είδους είναι οι χώρες του Common Law, την καλύτερη μεταφορά την υπέγραψε ο Fincher με το δικό του «The Girl with the Dragon Tattoo», που πήρε το πρωτογενές υλικό και το μετέτρεψε σε ένα ατόφιο κινηματογραφικό θέαμα, υπερβαίνοντας ταυτόχρονα τα στενά όρια μιας genre δημιουργίας, για να σκαρώσει μια ταινία για την εποχή που διανύουμε. Το «The Hypnotist» είναι κι αυτό μεταφορά σουηδικού αστυνομικού μυθιστορήματος, του ομώνυμου best-seller του Lars Kepler (συγγραφικό ψευδώνυμο για το ζευγάρι Alexander Ahndoril και Alexandra Coelho Ahndoril), και σηματοδοτεί την πρώτη σουηδική ταινία του Lasse Hallstrom εδώ και εικοσιπέντε χρόνια.
Υπάρχει μια σκηνή στο φιλμ που ο Hallstrom αποφασίζει (επιτέλους) να διεισδύσει στο μυαλό του υπνωτισμένου και αναπλάθει εντυπωσιακά το "Christina's World" του Wyeth. Είναι η μοναδική στιγμή δημιουργικής αναλαμπής στα 122 λεπτά που διαρκεί. Γιατί κατά τα άλλα το «The Hypnotist» είναι ακριβώς η ταινία που θα περίμενες από έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να πάρει ακόμα και το σενάριο της «Chinatown» και να γυρίσει την πιο βαρετή ταινία που έχεις δει ποτέ.
Μ' αυτό το σενάριο ο Shyamalan θα είχε μυριστεί πως το ζουμί είναι στο οικογενειακό δράμα, θα έριχνε όλο το βάρος του εκεί, θα το μπόλιαζε με μικρές genre πινελιές και θα έκανε ένα έκτακτο, χαμηλόφωνο φιλμ, σαν εκείνα που γύριζε στο ξεκίνημα της καριέρας του. O Hallstrom πάλι στηρίζεται στην κοινότοπη αστυνομική ίντριγκα, την οποία κινηματογραφεί ανέμπνευστα, και κάνει μια ταινία αντάξια της υπόλοιπης φιλμογραφίας του. Δηλαδή άνευρη κι ανοικονόμητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου