Hasta La Vista (2011)

 

Είθισται οι «καλλιεργημένες» πένες να υποβαθμίζουν τη σημασία του σεξ, να το καταχωρούν στα κιτάπια τους σαν μια επιφανειακή βιολογική ανάγκη. Τούτη η αντιπαθητική ουδετερότητα με την οποία προσεγγίζουν έναν από τους βασικoύς παράγοντες  ευδαιμονίας, μια από τις συναρπαστικότερες δραστηριότητες της ανθρώπινης ζωής , όταν δεν πηγάζει από την στέρηση, είναι ολωσδιόλου προσποιητή. Γιατί επιλογές, κατευθύνσεις και συμπεριφορές μας συνειδητά ή ασυνείδητα σημειώνονται με γνώμονα αυτό. Ανεξάρτητα με το τί θα σας πουν, το σεξ «μετράει».

Στο βελγικό «Hasta la Vista» το σεξ είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τους ανάπηρους ήρωες του. Τόσο σοβαρή, ώστε να αποφασίσουν να πραγματοποιήσουν ένα μακρινό ταξίδι μέχρι την Ισπανία παρά τις εγγενείς δυσκολίες, προκειμένου «να το κάνουν». Χωρίς πρότερη γαμήλια συμφωνία, όπως προστάζει ο θρησκευτικός κανόνας, χωρίς συναισθηματικές δεσμεύσεις, όπως προτείνει ο κοινωνικός καθωσπρεπισμός, και, το κυριότερο, χωρίς ο δημιουργός τους να τους κρίνει αρνητικά. Η έντιμη, ακομπλεξάριστη αντιμετώπιση του σκοπού των ηρώων είναι το μεγάλο ατού αυτού του γλυκόπικρου road-movie, που μεριμνά για την καλή διάθεση του θεατή, αναδεικνύοντας όμως παράλληλα τις δυσκολίες της κατάστασης των χαρακτήρων του, δίχως να υποκύπτει στον πειρασμό του συναισθηματικού εκβιασμού. Kι όταν το δάκρυ τελικά έρχεται, το έχει κερδίσει με το σπαθί του.