Tο
κύριο επιχείρημα μερίδας της κριτικής, που αντιστέκεται με σθένος απέναντι στα
θέλγητρα του «The Dictator»,
συνοψίζεται στο ότι το φιλμ είναι αναποτελεσματικό ως σάτιρα. Το ερώτημα είναι
εάν, επειδή οι δύο ταινίες που έκαναν το ταλέντο του Sacha Baron Cohen ευρύτερα
γνωστό – η μία εκ των οποίων άκρως επιτυχημένη- ανήκαν στην ευρύτερη οικογένεια
της σάτιρας, ο βρετανός κωμικός είναι υποχρεωμένος να παραδίδει σατιρικά φιλμ.
Στα δικά μου μάτια το «The Dictator» είναι μια αγνή φαρσοκωμωδία . Αυτός φαίνεται να ήταν ο
στόχος που είχε θέσει το δίδυμο Cohen-
Charles εξαρχής και η εγκατάλειψη του format του
ψευδοντοκιμαντέρ είναι, φρονώ, ένας τρόπος για να αποσυνδεθεί το φιλμ από τα
δύο που προηγήθηκαν. Με εξαίρεση ένα λογύδριο στο τέλος που (θα ήθελε να)
παραπέμπει στον άλλο Δικτάτορα, τον «Μεγάλο», δεν υπάρχει τίποτα πολιτικά
στοχευμένο και σάτιρα μη στοχευμένη, απλώς δεν είναι σάτιρα. Ως φαρσοκωμωδία
λοιπόν το φιλμ πληροί τις ελάχιστες προϋποθέσεις. Δηλαδή είναι αστείο.
2 σχόλια:
Ωραίες οι κριτικές, αλλά το φετινό αφιέρωμα στις ταινίες της σεζόν στο Cinemanews, περισσότερο και από τα φοβερά προηγούμενα, αξίζει μια επιπλέον ανάρτηση (τα "κατά" στο Life Of Pi και στις ταινίες των Redford, Derrickson και Papakaliatis τα θυμάμαι ακόμη γελώντας). Και όχι, δεν είμαι ο Γιάννης Βασιλείου που κάνει γκρίζα διαφήμιση!
Ποιος είσαι; Τίνος είσαι; Και που μένεις χρυσέ μου άνθρωπε να στείλω μια ανθοδέσμη με ρόδα, μια γλάστρα με γλαδιόλες, μια προβατίνα σε λαδόκολλα για να σε ευχαριστήσω;
Αγαπητέ/η Rewind ετοιμάζω κάτι αυτή την περίοδο, που ευελπιστώ πως θα ολοκληρωθεί και θα ανέβει στο blog σύντομα. Όταν με το καλό ξεμπερδέψω με εκείνο, θα εξετάσω το άιτημά σου και οίστρου θέλοντος και χρόνου επιτρέποντος θα φροντίσω να ικανοποιηθεί.
Δημοσίευση σχολίου