SLAM DA MILLIONAIRE...

Slumdog Millionaire! Η ταινία για την οποία ακούτε σε κάθε διαφημιστικό break στο ραδιόφωνο μετά το ‘Τζάαααααμποοοο, τα παιχνίιιιιιιιδια είμαστεεεεεεεε εμείειειεις’. Η ταινία για την οποία από το βράδυ της 22^ης Φεβρουαρίου μιλάτε όλοι και για την τιμή της οποίας θα σφαχτείτε με τον εξυπνάκια που σας πήρε τη σειρά μπροστά στο ταμείο του κινηματογράφου. Πέραν όμως των 8 Όσκαρ που τη συνοδεύουν, η ερώτηση που βασανίζει πολλούς από εσάς είναι η αυτονόητη: ‘Τί είναι αυτό το Slumdog Millionaire?’

Εκ πρώτης όψεως είναι ένα ρεαλιστικής υφής παραμυθάκι που αφηγείται την ιστορία ενός φτωχού και αμόρφωτου βιοπαλαιστή που, ως μια διαφορετική εκδοχή του Φόρεστ Γκαμπ, σαρώνει στο ‘Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος’ εκμεταλλευόμενος τις γνώσεις που αποκόμισε από τους δρόμους. Μέσα από τις περιπέτειες του νεαρού η ταινία παραθέτει το πορτραίτο μιας χώρας, της Ινδίας, που απέχει παρασάγγας από το κοσμοπολίτικο προφίλ που πολλοί έχουν σχηματισμένο στο μυαλό τους. ‘Α τσα, κοινωνικά ευαισθητοποιημένο το Slumdog,’ σκέφτηκαν τα μέλη της Ακαδημίας των Όσκαρ.‘Αυτή είναι η Ινδία’, λέει ο πιτσιρίκος σε μια χαρακτηριστική σκηνή, όταν πέφτει θύμα κακοποίησης από αστυνομικό όργανο, μπροστά στα μάτια αμερικανών τουριστών. ‘Και αυτή είναι η Αμερική’, λένε οι τουρίστες, κράζωντας το όργανο και δίνοντας λεφτά στο χαμίνι, ως προστάτες των καταπιεσμένων. Το αντιπαρέρχομαι, γιατί το κείμενο θα γεμίσει μπινελίκια, και συνεχίζω.

Ομολογουμένως το love story είναι δακρυγόνο,ο πρωταγωνιστής αποκαλυπτικός και το σάουντρακ κολλητικό. Επίσης, όπως σε κάθε κομμάτι της φιλμογραφίας του, έτσι κι εδώ ο Μπόιλ ενορχηστρώνει τις εικόνες του με μαεστρία. Πως μπορώ να παραβλέψω όμως τους χονδροειδείς συμβολισμούς που παραθέτει εδώ κι εκεί? ‘Για να πιάσεις την καλή πρέπει να βουτήξεις στα σκατά’, λέει ένα ρητό. Ε λοιπόν βάζει τον βασικό του χαρακτήρα να βουτάει στα σκατά!!! Ο φίλος του πρωταγωνιστή τον πρόδωσε για τα φράγκα και την καλοπέραση. Άρα θα τον χώσουμε ‘συμβολικά’ σε μια μπανιέρα με λεφτά! Δες μας παρατάτε, λέω εγώ?

‘Άμα είναι έτσι, τότε γιατί σάρωσε τα Όσκαρ?’ ,θα μου πείτε. Για διάφορους λόγους θα σας απαντήσω. Πρώτον η κινηματογραφική βιομηχανία προσπαθεί να απλώσει τα δίχτυα της στην ανεκμετάλλευτη ασιατική αγορά. Οι συμπαραγωγές πληθαίνουν χρόνο με τον χρόνο και ένα πολύ καλό βήμα είναι η βράβευση μιας ταινίας μπολυγουντιανών στοιχείων με το ύψιστο κινηματογραφικό βραβείο:τον χρυσό ευνούχο Καλύτερης Ταινίας! Δεύτερον είμεθα σε περίοδο οικονομικής κρίσης και η γενική διάθεση είναι στο ναδίρ.Αυτό που χρειάζεται είναι feel good και ελπιδοφόρες ταινίες που θα ανορθώσουν το ηθικό και θα αναζωπυρώσουν την ελπίδα στις καρδιές του κόσμου. Ίσως εκεί έγκειται και το παραλήρημα μιας μεγάλης μερίδας του κοινού. Η ταινία δίνει σε κάθε πικραμένο αυτό που θέλει να δει. Έχε ελπίδα φτωχέ βιοπαλαιστή, θα έρθουν καλύτερες μέρες. Κοίτα και αυτόν, ήξερε λιγότερα πράματα από σένα και χέστηκε στο τάλιρο! Δεν τελειώσαμε! Γιατί αν ένα φιλμ κατορθώσει παράλληλα με τα παραπάνω να κάμψει και την ολοένα αυξανόμενη πολιτικοποίηση και δηκτικότητα του αμερικανικού σινεμά τα τελευταία χρόνια, τότε, σου λέει, δεν πρέπει απλώς να το βραβεύσουμε, πρέπει να το χρυσώσουμε! Έτσι τα αμερικανικά στούντιο θα έχουν περισσότερα κίνητρα να χρηματοδοτούν ταινίες σαν το Slumdog και όχι σαν π.χ. το Million Dollar Baby, το Goodnight and Good Luck, το 3 burials of Melquiades Estrada, το There Will Be Blood και το Good Shepherd

Και κάπως έτσι ο ‘τρωγλοδύτης εκατομμυριούχος’, έκανε τους δημιουργούς του academy award winners και...εκατομμυριούχους! Σε καλή μεριά παιδιά...