Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

ΡΗΣΕΙΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΑ, ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΙ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ, ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ - CHAPTER ONE

<<Που πάτε μεγαλειότατε με το καλάθι τούτο?>>, ρώτησε ο Κοσταλέλλος ο Ρόγχος, ο πιστός Καρχηδόνιος υπηρέτης του Νέστορα

<< Στον κήπο, φρούτα να μαζέψω, ω πιστέ και μωρέ υπηρέτη μού>>, αποκρίθηκε ο Νέστορας με τη στεντόρεια φωνή του

<<Μήπως εγώ να πάω, τα air Diagora σας μην ταλαιπωρήσετε?>> (σ.σ. τα air Diagora ήταν φίρμα σανδαλιών που προμόταρε ο ολυμπιονίκης Διαγόρας ο Ρόδιος. Την περίοδο εκείνη βέβαια ήταν στη μόδα τα σανδάλια που κατασκεύαζε ο Αδίδας Δελούχ, ονομαστός Πέρσης κοθορνοποιός, αλλά ο Νέστορας ποτέ δεν ακολουθούσε τις επιταγές της μόδας, καθώς ενίοτε τις καθόριζε μόνος του)

<< Όχι , ω Κοσταλέλλο, πρέπει να σφίξει ο βασιλικός τετρακέφαλος>>, απάντησε ο Νέστορας και κίνησε για το βασιλικό κήπο.

Πέρασε χουρμαδιές και γκρειπφρουτιές, βελανιδιές και καστανιές, χασισόδεντρα και αχλαδιές, πορτοκαλιές και ελιές, συκιές και λεμονιές, προσούτο και μηλιές, μανταρινιές και κληματαριές, όταν κοντοστάθηκε μπροστά σε μια κερασιά. Άπλωσε το βασιλικό του χέρι να κόψει μερικά όταν ακούστηκε μια φωνή: <<Μηηηηηηηηή>>. Ο Νέστορας, ο σοφός εκείνος βασιλιάς της Πίνδου, έστριψε δεξιά, έστριψε αριστερά, έστριψε πίσω, έστριψε μπροστά, κάτι που για να κάνει ο Στολτίδης χρειάζεται μισό ημίχρονο κι αφού κανένα στον ορίζοντα δεν είδε, φώναξε δυνατά:

<<Ποιός τολμά να απαγορεύει κάτι στον Νέστορα, τον αλάνθαστο κριτή και τον ύπατο αρμοστή του βασιλείου της Πίνδου?>>, είπε και έκανε ακόμα μια στροφή 360 μοιρών.

<<Εμείς>>, άκουσε πολλές ψιλές φωνές να του απαντάνε.

<<Ποιοί εσείς?>>, αναρωτήθηκε ο Νέστορας.<<Φανερωθείτε αυθάδεις κι εγώ θα παραγγείλω το κεφάλι να σας αφαιρέσουν>>, είπε με τόνο πολιτικού προσώπου που υπόσχεται ότι θα πατάξει τη διαφθορά – μόνο που ο Νέστορας δεν αστειευόταν. Βρισκόμαστε άλλωστε στις παρυφές της βασιλείας του, όταν δεν είχε ακόμα μαλακώσει η καρδιά του.

<<Εμείς τα κεράσια>>, είπαν οι φωνές. <<Δεν πρέπει να μας κόψεις>>,ήταν αυτό που μπόρεσε να ακούσει ο Νέστορας από τη βαβούρα που ακολούθησε.

<<Μη μιλάτε όλα μαζί, δεν βρίσκεστε στην αγορά των 8 μ.μ., ούτε έχετε απέναντί σας τον Φρίξο τον Στάη. Και για να έχουμε καλό ερώτημα, μιλάνε τα κεράσια?>>

<<Και όχι μόνο. Απαγγέλουμε τις δέκα πρώτες ραψωδίες της Ιλιάδας και τραγουδάμε και ιταλικά τραγούδια>>, απάντησε ένα κεράσι λίγο μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα

<<Moi je m'appelle Lolita Lo ou bien Lola Du pareil au même>>, ακούστηκε μια θηλυκή φωνή να τραγουδά

<<Μα αυτό εκεί τραγουδά στα γαλλικά>>, παρατήρησε ο Νέστορας, δείχνοντας μερικά ψήγματα της απαράμιλης σοφίας του

<<Μη δίνεις σημασία>>, είπε το μεγάλο κεράσι,<<αυτό εκεί είναι φραγκοστάφυλο που φυτρώνει εκεί που δεν το σπέρνουν>>

<< Καλώς. Πείτε μου όμως για ποιό λόγο πρέπει να σας αφήσω στην ησυχία σας, όταν η μόνη αιτία που σηκώθηκα από το βασιλικό μου κουνιστό θρόνο ήταν φρούτα για να μαζέψω>>, είπε ο Νέστορας

<<Άκου και προβληματίσου>>,απάντησε το μεγάλο κεράσι. << Όλη μέρα στον ήλιο βαριόμαστε, οπότε για να περάσει η ώρα παίζουμε μπάλα. Έχουμε στήσει πρωταθληματάκι και βρισκόμαστε στη μέση της σεζόν, με οργανωμένες ενδεκάδες, αναπληρωματική 7αδα κτλ. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι αν κόψεις μερικά από εμάς, θα χαλάσεις τη σύνθεση των ομάδων.>>

<<Μπορώ να κόψω από τους αναπληρωματικούς>>, σοφά παρατήρησε ο Νέστορας και προσέθεσε:<<για να αγωνιστεί κάθε ομάδα χρειάζεται μόνο ένδεκα κερασοσφαιριστές>>

<<Ναι αλλά τι θα γίνει στην περίπτωση που κάποιος βασικός αριστερός εξτρέμ παραγίνει ώριμος και πέσει? Ποιός θα τον αντικαταστήσει?>> Ακολούθησε μια εκωφαντική συναυλία από <<ποιός θα τον αντικαταστήσει>>. Ο Νέστορας, κρατώντας τα βασιλικά αυτιά του κραύγασε << Σιωπή!!!>> και όλα σώπασαν. <<Ακούστε τι θα κάνω. Θα κόψω από έναν αναπληρωματικό κάθε ομάδας. Είμαστε σύμφωνοι?>>. Τα κεράσια απάντησαν θετικά και ακολούθησαν διαβουλεύσεις για το ποιον θα κόψουν. Κατόπιν ο Νέστορας έκοψε 32 κεράσια στον αριθμό και κίνησε για το παλάτι του.


Όταν έφτασε εκεί τον περίμενε όρθιος ο πιστός του υπηρέτης ο Κοσταλλέλος, παίζοντας με τους ανθρακοειδείς βοστρύχους του.

<<Γιατί τόσα λίγα πήρατε μαζί σας, ω σοφέ βασιλιά της Πίνδου?>>, αναρωτήθηκε εύλογα ο Κοσταλέλλος>>

<<Κοσταλλέλο παιδί μου>>,απάντησε ο Νέστορας,<<ετούτο να θυμάσαι:όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι>>

Στη συνέχεια ο Νέστορας αποχώρησε στα ενδότερα βυθισμένος στις σκέψεις του, αφήνοντας τον Κοσταλλέλο, τον πιστό υπηρέτη του, να ξύνει το κεφάλι του με όσα νύχια του είχαν απομείνει- γιατί, όσα δεν του είχε βγάλει ο σοφός και αδέκαστος βασιλιάς επειδή έπλυνε στη σκάφη τα λευκά μαζί με τα χρωματιστά, τα είχε φάει ο ίδιος.


Και μπορεί τελικά συμπέρασμα να μην έβγαλε ο πιστός και καλόκαρδος, πλην όχι και τόσο σοφός υπηρέτης του Νέστορα, του σοφού βασιλιά της Πίνδου, αλλά ήξερε καλά μέσα του, πως κι αυτή η φράση του αφέντη του θα επιβιώσει εις τους αιώνας των αιώνων...αμήν...












4 σχόλια:

Πάνος είπε...

file john eisai theos!!! goustaro poli auta pou grafeis k ton tropo pou ta grafeis! eisai eidolo!terma! o dialogos me ta kerasia einai theikos!!! thelo enimerosi opote erxete neo kefalaio!

Γιάννης_Βασιλείου είπε...

Ax ayta ta aythormhta kolakeytika sxolia poso ta agapw...

Tha se enhmerwnw, don't worry!

dalaiklama είπε...

Όλο μαλακιες γράφεις ρε τελειωμένε, ψώνιο, γελοίε, φαντασμένες, ποιος νομιζεις οτι εισαι ο Χέμινγκγουέης άμα σε πετυχω πουθενα έξω θα σε σπάσω στο ξύλο και μετα θα δουμε αν θα μπορεις να ξαναγράψεις

Γιάννης_Βασιλείου είπε...

Ακόμα και με σπασμένα τα πλευρά εγώ θα συνεχίσω να γράφω μαλακίες!

Δε θα με σταματήσεις ποτέ καταραμένε!