Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

CHAPTER TWO: ...he idolised it all out of proportion!


Διαβάστε το πρώτο μέρος του νεοϋρκέζικου χρονικού εδώ


Shopping therapy:


Η χαρά του καταναλωτή. Οι τιμές είναι χαμηλότερες από τις αντίστοιχες ευρωπαικές και με το ευρώ να αντιστοιχεί σε 1μισι δολλάριο(τότε, πριν το πιάσει...κρίση και αρχίσει να πέφτει) καταλαβαίνετε πως οι εκεί αγορές συνιστούν για τα ελληνικά δεδομένα κλοπή του καταστηματάρχη. Όταν ένα τζιν Levi’s για παράδειγμα στοιχίζει 20-30 δολλάρια αν δεν πάρεις 5-6 είσαι τουλάχιστον μαλ.... (όπως ο υπογράφων το κείμενο...). Για αυτό όσοι σχεδιάζετε να πάτε στο μέλλον πάρτε μαζί σας και κάποιο ποσό για αγορές, καί θα σας χρειαστεί καί θα σας περισσέψει!

Για σένα θα φάω τα σάντουιτς όλου του κόσμου...

Μπα...άμα καταφέρεις να φας και δεύτερο θα σε παραδεχτώ! Αν μη τι άλλο χορταίνεις. Τρομάζεις από τις μερίδες λέμε! Αρκεί να σας πω ότι κάποιος παρήγγειλε κοτόπουλο και σε τιμή...λαϊκής αγοράς του έφεραν ολόκληρο το κοτόπουλο! Γενικά τα δικά μας φαγάδικα είναι κομματάκι πιο νόστιμα, αλλά με τόσο μεγάλη ποσότητα φαγητού που σου σερβίρουν, δε σε πιάνει καμία νοσταλγία! Εδώ οφείλω να δηλώσω ότι τα Wendy’s είναι μακράν τα νοστιμότερα φαστ φουντ και σχεδιάζω να ιδρύσω οργάνωση που θα απαιτεί την επαναφορά τους στα ελληνικά εδάφη... όσοι ενδιαφέρονται (καθώς και όσοι θέλουν να εκδηλώσουν το θαυμασμό τους στο πρόσωπό μου) ας επικοινωνήσουν μαζί μου στο gvas7@hotmail.com


Πολιτισμός, Διασκέδαση και λοιπές ανησυχίες των αναγνωστων της Athens Voice:

Απανταχού κουλτουριαραίοι μη διανοηθείτε να μην πάτε στο ΜοΜΑ (το μουσείο μοντέρνας τέχνης για τους αδαείς). Από τη νύχτα με τα στάρια του Βαν Γκογκ μέχρι σοβάδες που βαφτιστήκαν πίνακες, θα δείτε...επιβάλλεται λέμε! Αντίθετα το περιβόητο Metropolitan είναι κάτι σαν σουπερμάρκετ. Έχει λίγο από όλα μέσα, οπότε όταν βγεις έχεις πάθει overdose και δε θυμάσαι τίποτα.



Καταλαβαίνετε σαφώς ότι το να πας Νιου Γιορκ και να μη δεις μιούζικαλ στο Μπρόδεγουεϊ, είναι σα να πας στη Σαλονίκη και να μη βολτάρεις στο λιμάνι ή να πας σε στριπτιζάδικο για να πιείς ένα ποτό... και μην στραβομουτσουνιάζετε όταν ακούτε ‘μιούζικαλ’! Άλλο πράγμα να το παρακολουθείς live και να είσαι βέβαιος πως είναι πιο φροντισμένο σαν παραγωγή από τα δείγματα που σου έχουν δώσει οι περιοδεύοντες θίασοι (Σκέψου ότι οι παραστάσεις που έρχονται εδώ, είναι αναλογικά σαν τις επιθεωρήσεις που περιπλανιώνται από χωριο σε χωριό, έχουν έναν ευφάνταστο τίτλο τύπου ‘Λίγα ψίχουλα συντάξεων σου γυρεύω’ και ατραξιόν το Μιχάλη Μόσιο και τη Νέλλη Γκίνη). Επίσης για ένα λαό που η μουσική είναι έλικας στο DNA του, το γιατί το μιούζικαλ δε στέριωσε σαν είδος, αποτελεί μυστήριο.


Ξέρω τι σκέφτεσαι... Ατέλειωτα ξενύχτια, χορό, τραγούδια κτλ. Soho , αχαλίνωτη νεοϋρκέζικη νύχτα και τα συναφή. Λοιπόν καλά είναι, αλλά πίστεψε με δεν έχει και μεγάλη διαφορά από εδώ, εκτός από το γεγονός ότι όλοι οι γηγενείς θαμώνες θα καναν τον Μεταξόπουλα και την Εβελίνα Παπούλια να καταπιούν τη γλώσσα τους, οι κακιασμένοι(όταν γράφτηκε το κείμενο παιζόταν ακόμα το <<νομίζεις ότι μπορείς να χορέψεις κερατούτσικο>>)! Δε μπορείτε να διανοηθείτε πως χορεύουν... Για να μην τα πολυλογούμε μας πήραν λίγο στο ψιλό, αλλά μάλλον ζηλέψαν, γιατί δεν ξέρουν να χορέυουν R’nB με φιγούρες Γερακίνας (όχι της ντρουγκου ντρουν που τα βραχιόλια της βροντούν, της ‘ούτε στρώμα να πλαγιάσω’...προς αποφυγή παρεξηγήσεων...) Επίσης το έθιμο να φεύγεις από το μαγαζί όταν η Μενεγάκη καλημερίζει το τηλεθεάμον κοινό, εκεί δεν το ακολουθούν,αλλά ούτως ή άλλως με το ωράριο σου να έχει μαρκαλευτεί και στις 3 να την κάνεις για το ξενοδοχείο σου φαίνεται σα να έκλεισες το μαγαζί...


Επίλογος


Τελειώνω το κείμενο και έχω την αίσθηση πως δεν έχω γράψει ούτε τα μισά –αν και εσείς έχετε σταματήσει να με διαβάζετε από τα μισά- . Γνωρίζω ότι μερικοί ακούτε Αμερική και παίρνετε έκφραση συζύγου μεγαλοεφοπλιστή που περνά μπροστά από ζητιάνο (απέχθειας εννοώ και το διευκρινίζω, γιατί μερικές θα μπορούσαν να εκλάβουν το θέαμα ως γραφικό... ‘Αχού, ένας κλοσάρ! Να, πάρε φτωχέ κλοσάρ να αγοράσεις ένα τακούνι για το χειμώνα’) Ανεξάρτητα από τα – πολλές φορές δικαιολογημένα- αντιαμερικανικά σας φρονήματα, να ξέρετε ότι η Νέα Υόρκη θα πρέπει να τοποθετηθεί πολύ ψηλά στη λίστα με τα μέρη που κάποια στιγμή πρέπει να επισκεφτείτε...είναι πλανεύτρα η ρουφιάνα!!! Σου δίνει την αίσθηση ότι μπορούν να συμβούν τα πάντα και ότι μπορεί να κάνει όλα σου τα όνειρα πραγματικότητα. Εντέλει τίποτα δε γίνεται βέβαια, αλλά φεύγοντας έχεις την αίσθηση ότι συνέβησαν όλα! Ουτοπία είπατε??? Καθόλου δε σας κατηγορώ...αλλά μια μαγευτική ουτοπία, σας διαβεβαιώ!!!



Photos by H@lk

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Bravo! Αφήνω αυτό το σχόλιο για να δείξω την υποστήριξή μου υπέρ του αγώνος της επανένταξης του επίτιμου βιασυνοφαγάδικου στας γαλανόλευκας πατρίδας μας!
Φέρτε τα wendy's πίσω ρε (και όξω τα mac)!!

PS: Και κόψε λίγο τις παρομοιώσεις, κάπου κουράζουν... ;)

Γιάννης_Βασιλείου είπε...

Μη μου ζητάς να κόψω τις παρομοιώσεις...είναι σα να ζητάς από ένα καναρίνι να σταματήσει να τιτιβίζει...από ένα κατσαβίδι να σταματήσει να ξεβιδώνει...από ένα lapis lazuli να σταματήσει να λαπιλαζουλίζει...

Elina είπε...

Genikotera exw taktikws epanalavei to motto "to vrwmiko einai panta kalutero" opote einai duskolo na aparnh8w oloklhrwtika ta McDonalds apo ta opoia trww mono cheese omws, se mia prospa8eia apeksarthshs!!!

Wstoso gia 3 logous 8elw na gurisoun pisw ta Wendy's:
1on. Einai to prwto meros pou vghka monh mou me tous filous mou se hlikia peri ta 9.
2on. Otan milw gia ta Wendy's me mikroterous nomizoun pws kanw plaka h pws htan toso palia pou servirontan deinosauroi.
3on. Giati o,ti antikatesthse ta Wendy's EINAI ENA KAKOGOUSTO TIPOTE!!!Sthn perioxh Fix einai ena ergotaksio kai sthn Omonoia kati kakogousta magazia me rouxa 3hs poiothtas....