Μπορεί το fracking
(μέθοδος εξαγωγής φυσικού αερίου με σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις) να
είναι το εφαλτήριο της ιστορίας, που αφηγούνται οι Γκας Βαν Σαντ και Ματ
Ντέιμον στη νέα τους συνεργασία, δεν είναι όμως το βασικό αντικείμενο της. Στο Promised Land οι
δύο άντρες αντιπαραθέτουν δύο Αμερικές, την Αμερική της αγροτικής οικονομίας και της κοινότητας με την Αμερική της χρηματοπιστωτικής
οικονομίας και του ατομικισμού. Και παίρνουν θέση υπέρ της πρώτης ξεκάθαρα,
πλην όμως όχι μετά τυμπανοκρουσιών. Η μέγιστη αρετή του φιλμ και η κύρια αιτία,
που παρακάμπτει τον υφέρποντα διδακτισμό τοποθετήσεων περί απομάκρυνσης από τη «γη»
και διάψευσης των «υποσχέσεων», είναι οι χαμηλοί τόνοι σε όλα τα επίπεδα, από
την ανάπτυξη και την εκφορά της επιχειρηματολογίας του, έως την ερμηνεία του
κεντρικού χαρακτήρα από τον Ματ Ντέιμον.
Υποδυόμενος τον αμοραλιστή πωλητή ενός πολυεθνικού ομίλου
εξαγωγής και εμπορίας φυσικού αερίου, ο Ντέιμον τον προσεγγίζει ως έναν άνθρωπο
που καλεί τους κατοίκους να παραχωρήσουν την ακίνητη περιουσία τους, όχι με
«μαρκετινίστικους» θεατρινισμούς, μα με ευγένεια και σεμνότητα, πείθοντας
τους για το «αγαθό» των προθέσεων του. Και με τον τρόπο αυτό πείθει κι εσένα στη
συνέχεια, πως η μεταγενέστερη ιδεαλιστική μεταμόρφωση του δεν είναι προϊόν
εκβιαστικών σεναριακών ελιγμών, αλλά η φυσική εξέλιξη του χαρακτήρα. Πρόκειται
για ερμηνεία υπόγειας αριστοτεχνικότητας,
από εκείνες που (δυστυχώς) σπάνια φτάνουν στα Όσκαρ και ποτέ δεν
κερδίζουν. Κι ο Ματ Ντέιμον έχει ένα τσουβάλι τέτοιες στο βιογραφικό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου