Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Men in Black III (2012)



Κάποτε η ενημέρωση για τα στάδια της προ-παραγωγής και των γυρισμάτων μιας μεγάλης κινηματογραφικής παραγωγής ήταν σχεδόν μηδενική. Ειδικά την «χρυσή εποχή» των σταρ και των μεγαλοπαραγωγών μια ταινία μπορούσε να αλλάξει δύο και τρεις σκηνοθέτες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, δίχως αυτό να γίνει γνωστό (ή να γνωστοποιείται, αλλά μεταγενέστερα) και δίχως να προοικονομεί ένα καταστροφικό αποτέλεσμα στα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού.

 Σήμερα με την ταχύτητα διάδοσης πληροφοριών μέσω του ίντερνετ σχεδόν τίποτα δε μένει κρυφό. Κι αν αυτό λειτουργεί ευεργετικά για εκείνους που ηδονίζονται καταναλώνοντας ειδήσεις σχετικές με την παγκόσμια κινηματογραφική παραγωγή, όπως ο υπογράφων, η είδηση και μόνο της διενέργειας (ακόμα και προγραμματισμένων)επαναληπτικών γυρισμάτων  αρκεί για να σημάνει συναγερμός στη σινεφίλ κοινότητα και να δημιουργήσει ένα (συνήθως αναπότρεπτο) αρνητικό buzz γύρω από το σχετικό φιλμ. Φανταστείτε λοιπόν το σούσουρο που προκάλεσε η είδηση ότι το Men in Black III ξεκίνησε γυρίσματατ ο Νοέμβριο του 2010, για να παγώσει στη συνέχεια η παραγωγή, επειδή το σενάριο ήταν ολοκληρωμένο μόνο κατά το 1/3. Οι βιτριολικές αναρτήσεις στα απανταχού sites και blogs έπεφταν βροχή, οι γραφιάδες ανησυχούσαν για την διόγκωση του budget–λες και τα βάζουν από την τσέπη τους- και η αντιμετώπιση του φιλμ από τους φαν προσομοίαζε σε εκείνη των προσφύγων από τον Παπα-Γρηγόρη και τους κατοίκους της φιλόξενης κοινότητας της Λυκόβρυσης στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται».

Είναι δεδομένο πως, επηρεασμένοι από την περιρρέουσα αρνητική ατμόσφαιρα και από την γνώση των προβλημάτων της παραγωγής, αρκετοί κριτικοί θα γράψουν ότι η ταινία ξεκίνησε γυρίσματα χωρίς να έχει γραφτεί η δεύτερη και η τρίτη πράξη κι αυτό φαίνεται. Κι όμως, αν δεν το γνώριζες, δύσκολα θα το παρατηρούσες. Η αφήγηση κάνει έναν αρμονικό κύκλο, ολοκληρώνοντας την ιστορία δίχως κενά με έναν τρυφερό, σπιλμπεργκικό επίλογο, που δίνει μια διαφορετική διάσταση στη μυθολογία των Ανδρών με τα Μαύρα, ενώ ο τόνος του φιλμ είναι απόλυτα ισορροπημένος.
  
Επιλέγοντας να στηρίξουν την πλοκή γύρω από ένα ταξίδι στον χρόνο, οι σεναριογράφοι του φιλμ κάνουν μια σοφή επιλογή. Δεδομένου ότι το ταξίδι στον χρόνο ποτέ δεν μπορεί να βγάζει απολύτως νόημα, αντί να ακολουθήσουν μια υπερ-αναλυτική προσέγγιση που να καλύπτει τις πιθανές επιπλοκές ενός τέτοιου ταξιδιού, ώστε να το κάνουν πιο πιστευτό, το υιοθετούν ως απλό μηχανισμό που θέτει την πλοκή σε εξέλιξη και το παραμερίζουν διακριτικά. Από το 12 Μonkeys μέχρι το Source Code  αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας και «τερατογενέσεις» όπως το (παραδόξως δημοφιλές στα video club στην εποχή του) Φαινόμενο της Πεταλούδας αποδεικνύουν τί μπορεί να πάει στραβά, όταν προσπαθείς να ακολουθήσεις μια πιο επιστημονικοφανή οδό. 

Το ταξίδι στο ’69 δίνει την αφορμή για μια σειρά από απολαυστικές  ποπ αναφορές(ξεκαρδιστική η σεκάνς στο Factory, το εργαστήρι του Άντι Γουόρχολ) και τη δυνατότητα στον Ρικ Μπέικερ να πλάσει εξωγήινα πλασματάκια που παραπέμπουν στις αρκετά πιο χοντροκομμένες φιγούρες, που κοσμούσαν τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας την δεκαετία του ’50. Ο Τζος Μπρόλιν φορά με επιτυχία τα παπούτσια του Τόμι Λι Τζόουνς (είναι μικρότερός του μόνο κατά 21 χρόνια, στην ταινία όμως ο πράκτορας Κέι υποτίθεται πως είναι 29 ετών κι αυτό δίνει το έναυσμα για ένα εύστοχο running joke) και έτσι δεν διαταράσσεται το βασικό ατού των Men in Black,που είναι η χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου. Δίχως να αγγίζει απολύτως τα επίπεδα διασκέδασης του πρώτου Men in Black, το Men in Black III είναι ένα αξιοπρεπέστατο μπλοκμπάστερ και σηματοδοτεί το comeback του Μπάρι Σόνενφελντ, που είχε να σταυρώσει καλή ταινία από τότε.


Υ.Γ. Το 3-D παραδοσιακά προκαλεί κόπωση στα μάτια και φύρα στην φωτεινότητα του κάδρου. Νισάφι πια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: