O Βασιλιάς του Salon De Coiffure...

W. , του Όλιβερ Στόουν

Stone recycling...

<<Μα τόσο νωρίς?>>, θα ήταν η αντίδραση πολλών στο άκουσμα της είδησης ότι ο Όλιβερ Στόουν ετοιμάζει βιογραφία του Τζωρτζ Μπους. Προσωπικά -αν και κατανοώ τα αίτια- ποτέ δε συμφώνησα με την στάση αναμονής που τηρούν οι ιστορικοί μέχρι να φύγει άπο τη ζωή και το τελευταίο εμπλεκόμενο πρόσωπο με κάποιο γεγονός ή προσωπικότητα, προκειμένου να ασχοληθούν εμπεριστατωμένα μαζί του/της. Η απόφαση του Στόουν να ασχοληθεί κινηματογραφικά με ένα (για το μεγαλύτερο μέρος της παγκοσμιας κοινής γνώμης) μαύρο πρόβατο , πριν αυτό καλά καλά προλάβει να αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή, καταρχήν δεν είναι λανθασμένη. Ωστόσο δεν έχουμε να κάνουμε με αφήγηση ιστορικών ντοκουμέντων - άλλωστε αν αυτός ήταν ο στόχος του Στόουν θα επέλεγε τη ντοκιμαντερίστικη οδό-, αλλά με ένα έργο τέχνης και ως τέτοιο θα κριθεί.


Η βασική ανησυχία των (δυνάμει) θεατών του φιλμ, φαντάζομαι πως έχει να κάνει με τον τρόπο απεικόνισης του πρώην πλανητάρχη στο πανί. Το επαναστατικό (και για πολλούς ,συμπεριλαβανομένου και του υπογράφοντος το κείμενο, προβοκατόρικο) παρελθόν του σκηνοθέτη, καθησυχάζει τις υποψίες αγιογραφίας. Μη φανταστείτε βέβαια ότι ο Στόουν είναι λάβρος κατά του Μπους, όπως ο Μουρ του Φάρεναϊτ. Ανεξαρτήτως της άποψης που έχει για το πρόσωπο του Μπους, ο τελευταίος δεν παύει να παραμένει ο κεντρικός του χαρακτήρας! Αν δεν τον κοίταζε έστω και με ένα μικρό ποσοστό συμπάθειας, θα υποβάθμιζε τη δημιουργία του και αν δεν προσπαθούσε να τον προσεγγίσει αντικειμενικότερα σε σχέση με τον μέσο... Stone θα δεχόταν κατηγορίες περί προπαγάνδας.

Τί είναι τελικά ο Bush? Ένας κρετίνος που βρέθηκε στο πόστο του πρόεδρου της Αμερικής λόγω διάφορων συγκυριών. Ένας καμπόης που για να αποδείξει στον πατέρα του ότι αξίζει κάτι, πήδηξε τον υπόλοιπο πλανήτη... Κι όταν σκούρυνε η κατάσταση, έχασε τη μπάλα! Ο Στοουν του δίνει μεν ελαφρυντικά λόγω βλακείας, πλην όμως ποτίζει το έργο του με περίσσια δόση ειρωνείας και κριτικής διάθεσης. Ακούγεται (και θα ήταν) καλό, αν δεν ήταν απαραίτητο να συμπληρώσουμε δίπλα στο ‘διάθεσής’ το ‘καφενειακού επιπέδου’. Γιατί κι εγώ, για παράδειγμα, αν πω ‘τα παίρνουν όλοι’, κανείς δε θα μου δώσει ολότελα άδικο, αλλά κανείς δε θα με αναγορεύσει και σε Τσόμσκι...

Από εκεί και πέρα βασικό χαρακτηριστικό του W. είναι η...ανακύκλωση! Ο γραφιάς Stanley Weiser ανακυκλώνει αποκόμματα εφημερίδων. Ο Τζος Μπρόλιν ανακυκλώνει δημόσιες εμφανίσεις του Μπους. Ο Όλιβερ Στόουν ανακυκλώνει βαριεστημένα εαυτόν και στο φινάλε οι θεατές βγαίνουν από την αίθουσα σαν... ανακυκλωμένοι! Και χωρίς να μάθουν τίποτα για τον κεντρικό χαρακτήρα που δεν ήξεραν ήδη από εφημερίδες, διαδίκτυα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Επιδερμική λοιπόν η κριτική στο μπουσικό επιτελείο, επιδερμική η δραματουργία και κατά συνέπεια επιδερμική η ταινία! Ο Τζος Μπρόλιν προσπαθεί αξιέπαινα (αλλά ο Ρίτσαρντ Ντρέυφους πηγαίνει για Όσκαρ), η αναπαράσταση προσώπων και καταστάσεων έχει ένα σχετικό χαβαλέ,πέραν τούτου όμως το ενδιαφέρον αμυδρό- ειδικά για το ελληνικό κοινό- . Η επιθυμητή ανάκαμψη στη σκηνοθετική καριέρα του Στόουν δεν ήρθε από το W....το τελευταίο δε, περισσότερο επιβεβαίωσε την παρακμή της, αν αναλογιστούμε ότι η καλύτερη ταινία του περί ού ο λόγος δημιουργού την τελευταία δεκαετία είναι το Any Given Sunday…

Το ΧΑΪ ΦΑΪΒ με το νούμερο 9...

Με αφορμή την επερχόμενη έξοδο του Changeling στις κινηματογραφικές αίθουσες, παραθέτω 5 λιγότερο γνωστές ταινίες του directeur Eastwood που πρέπει να ανακαλύψετε οπωσδήποτε!


5. Breezy (1973) : Μια γενναία, γλυκύτατη και απενοχοποιημένη εκδοχή της Λολίτας, που αν έβγαινε στις αίθουσες τη σήμερον ημέρα οι Λουκάδες και οι Πατέρες Μάξιμοι της άλλης πλευράς του Ατλαντικού θα έστηναν θηλιές έξω από τους σινεμάδες...



4.Midnight in the Garden of Good and Evil(1997): Σε μια ''αλτμανική΄ στροφή του ο Βρώμικος Χάρυ διερευνά τί κρύβεται πίσω από τη φαινομενική γοητεία της μπουρζουαζίας, παραδίδοντας ένα σύνθετο φιλμικό κατασκεύασμα, που απαιτεί υπομονή από το θεατή...



3.Play Misty For Me(1971): Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κλιντ είναι ένα ατμοσφαιρικό camp θρίλερ που θα ζήλευε κι ο ΝτεΠάλμας και παράλληλα ένας (υπέρτερος) προάγγελος της Ολέθριας Σχέσης, γυρισμένος μια δεκαπενταετία προτού η Γκλεν Κλόουζ κάνει άσχημα πράγματα σε μικροσκοπικά και χαριτωμένα κουνελάκια...(Υ.Γ. Το φιλμ μπορεί να υπερηφανεύεται για το πιο καμένο καμάκι που επινόησε ποτέ 'πέφτουλας'...)


2.High Plains Drifter(1973): Πολλά χρόνια πριν τους Ασυγχώρητους ο μεγάλος αυτός δημιουργός έδωσε μια μεταφυσική χροιά στον ήρωα που τον έκανε διάσημο
και κατέστρεψε μια για πάντα το παραμύθι των γενναίων, έντιμων και θαρραλέων πιονέρων του αμερικανικού Φαρ Ουέστ, προκαλώντας την οργή του Τζων Γουέιν. Καμιά φορά η Κόλαση δεν είναι οι άλλοι...



1.White Hunter, Black Heart(1990): Η πιο αδικημένη στιγμή στην φιλμογραφία του Ίστγουντ ξεκινά σαν μια εύπεπτη 'πλάγια' βιογραφία του Τζων Χιούστον, επικεντρωμένη στην περίοδο που ο τελευταίος γύριζε τη 'Βασίλισσα της Αφρικής', για να κάνει στροφή 180 μοιρών στο τελευταίο σοκαριστικό 20λεπτο, δίνοντας ανατριχιαστική χροιά στον τίτλο της και θέτοντας καίρια ερωτήματα για την ακεραιότητα του καλλιτέχνη αλλά και της κινηματογραφικής βιομηχανίας εν γένει. Ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα που αναζητά άμεση αποκατάσταση!

Πού να΄ναι, πού να 'ναι...

Μπας κι είνι πίσου απ'του φράχτ' ?




Μπας κι είνι απάν' στο δέντρου?




Ώρε μπας κι είνι μεσ΄ στου πηγάδ΄ να ρίξουμε μπόμπα?

CHAPTER TWO: ...he idolised it all out of proportion!

Διαβάστε το πρώτο μέρος του νεοϋρκέζικου χρονικού εδώ

Shopping therapy:

Η χαρά του καταναλωτή. Οι τιμές είναι χαμηλότερες από τις αντίστοιχες ευρωπαικές και με το ευρώ να αντιστοιχεί σε 1μισι δολλάριο(τότε, πριν το πιάσει...κρίση και αρχίσει να πέφτει) καταλαβαίνετε πως οι εκεί αγορές συνιστούν για τα ελληνικά δεδομένα κλοπή του καταστηματάρχη. Όταν ένα τζιν Levi’s για παράδειγμα στοιχίζει 20-30 δολλάρια αν δεν πάρεις 5-6 είσαι τουλάχιστον μαλ.... (όπως ο υπογράφων το κείμενο...). Για αυτό όσοι σχεδιάζετε να πάτε στο μέλλον πάρτε μαζί σας και κάποιο ποσό για αγορές, καί θα σας χρειαστεί καί θα σας περισσέψει!

Για σένα θα φάω τα σάντουιτς όλου του κόσμου...

Μπα...άμα καταφέρεις να φας και δεύτερο θα σε παραδεχτώ! Αν μη τι άλλο χορταίνεις. Τρομάζεις από τις μερίδες λέμε! Αρκεί να σας πω ότι κάποιος παρήγγειλε κοτόπουλο και σε τιμή...λαϊκής αγοράς του έφεραν ολόκληρο το κοτόπουλο! Γενικά τα δικά μας φαγάδικα είναι κομματάκι πιο νόστιμα, αλλά με τόσο μεγάλη ποσότητα φαγητού που σου σερβίρουν, δε σε πιάνει καμία νοσταλγία! Εδώ οφείλω να δηλώσω ότι τα Wendy’s είναι μακράν τα νοστιμότερα φαστ φουντ και σχεδιάζω να ιδρύσω οργάνωση που θα απαιτεί την επαναφορά τους στα ελληνικά εδάφη... όσοι ενδιαφέρονται (καθώς και όσοι θέλουν να εκδηλώσουν το θαυμασμό τους στο πρόσωπό μου) ας επικοινωνήσουν μαζί μου στο gvas7@hotmail.com

Πολιτισμός, Διασκέδαση και λοιπές ανησυχίες των αναγνωστων της Athens Voice:

Απανταχού κουλτουριαραίοι μη διανοηθείτε να μην πάτε στο ΜοΜΑ (το μουσείο μοντέρνας τέχνης για τους αδαείς). Από τη νύχτα με τα στάρια του Βαν Γκογκ μέχρι σοβάδες που βαφτιστήκαν πίνακες, θα δείτε...επιβάλλεται λέμε! Αντίθετα το περιβόητο Metropolitan είναι κάτι σαν σουπερμάρκετ. Έχει λίγο από όλα μέσα, οπότε όταν βγεις έχεις πάθει overdose και δε θυμάσαι τίποτα.

Καταλαβαίνετε σαφώς ότι το να πας Νιου Γιορκ και να μη δεις μιούζικαλ στο Μπρόδεγουεϊ, είναι σα να πας στη Σαλονίκη και να μη βολτάρεις στο λιμάνι ή να πας σε στριπτιζάδικο για να πιείς ένα ποτό... και μην στραβομουτσουνιάζετε όταν ακούτε ‘μιούζικαλ’! Άλλο πράγμα να το παρακολουθείς live και να είσαι βέβαιος πως είναι πιο φροντισμένο σαν παραγωγή από τα δείγματα που σου έχουν δώσει οι περιοδεύοντες θίασοι (Σκέψου ότι οι παραστάσεις που έρχονται εδώ, είναι αναλογικά σαν τις επιθεωρήσεις που περιπλανιώνται από χωριο σε χωριό, έχουν έναν ευφάνταστο τίτλο τύπου ‘Λίγα ψίχουλα συντάξεων σου γυρεύω’ και ατραξιόν το Μιχάλη Μόσιο και τη Νέλλη Γκίνη). Επίσης για ένα λαό που η μουσική είναι έλικας στο DNA του, το γιατί το μιούζικαλ δε στέριωσε σαν είδος, αποτελεί μυστήριο.

Ξέρω τι σκέφτεσαι... Ατέλειωτα ξενύχτια, χορό, τραγούδια κτλ. Soho , αχαλίνωτη νεοϋρκέζικη νύχτα και τα συναφή. Λοιπόν καλά είναι, αλλά πίστεψε με δεν έχει και μεγάλη διαφορά από εδώ, εκτός από το γεγονός ότι όλοι οι γηγενείς θαμώνες θα καναν τον Μεταξόπουλα και την Εβελίνα Παπούλια να καταπιούν τη γλώσσα τους, οι κακιασμένοι(όταν γράφτηκε το κείμενο παιζόταν ακόμα το <<νομίζεις ότι μπορείς να χορέψεις κερατούτσικο>>)! Δε μπορείτε να διανοηθείτε πως χορεύουν... Για να μην τα πολυλογούμε μας πήραν λίγο στο ψιλό, αλλά μάλλον ζηλέψαν, γιατί δεν ξέρουν να χορέυουν R’n’B με φιγούρες Γερακίνας (όχι της ντρουγκου ντρουν που τα βραχιόλια της βροντούν, της ‘ούτε στρώμα να πλαγιάσω’...προς αποφυγή παρεξηγήσεων...) Επίσης το έθιμο να φεύγεις από το μαγαζί όταν η Μενεγάκη καλημερίζει το τηλεθεάμον κοινό, εκεί δεν το ακολουθούν,αλλά ούτως ή άλλως με το ωράριο σου να έχει μαρκαλευτεί και στις 3 να την κάνεις για το ξενοδοχείο σου φαίνεται σα να έκλεισες το μαγαζί...

Επίλογος

Τελειώνω το κείμενο και έχω την αίσθηση πως δεν έχω γράψει ούτε τα μισά –αν και εσείς έχετε σταματήσει να με διαβάζετε από τα μισά- . Γνωρίζω ότι μερικοί ακούτε Αμερική και παίρνετε έκφραση συζύγου μεγαλοεφοπλιστή που περνά μπροστά από ζητιάνο (απέχθειας εννοώ και το διευκρινίζω, γιατί μερικές θα μπορούσαν να εκλάβουν το θέαμα ως γραφικό... ‘Αχού, ένας κλοσάρ! Να, πάρε φτωχέ κλοσάρ να αγοράσεις ένα τακούνι για το χειμώνα’) Ανεξάρτητα από τα – πολλές φορές δικαιολογημένα- αντιαμερικανικά σας φρονήματα, να ξέρετε ότι η Νέα Υόρκη θα πρέπει να τοποθετηθεί πολύ ψηλά στη λίστα με τα μέρη που κάποια στιγμή πρέπει να επισκεφτείτε...είναι πλανεύτρα η ρουφιάνα!!! Σου δίνει την αίσθηση ότι μπορούν να συμβούν τα πάντα και ότι μπορεί να κάνει όλα σου τα όνειρα πραγματικότητα. Εντέλει τίποτα δε γίνεται βέβαια, αλλά φεύγοντας έχεις την αίσθηση ότι συνέβησαν όλα! Ουτοπία είπατε??? Καθόλου δε σας κατηγορώ...αλλά μια μαγευτική ουτοπία, σας διαβεβαιώ!!!

Photos by H@lk

Η ΚΡΙΣΗ ΦΕΡΝΕΙ...

...πινακίδες!!! (όπως σοφά είχε πει ο Νέστορας, ο σοφός βασιλιάς της Πίνδου, και ποτέ κανείς δεν τον διέψευσε)



Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις...







Μαρξ και Σπένσερ...





Αν αγνοείς το Νέστορα και τα πεπραγμένα του τσέκαρε εδώ