5.The Aristocats: Είναι αλήθεια πως το φιλμ σε γενικές γραμμές μόνο με μεγάλη φαντασία θα το κατέτασσες στις 5 κορυφαίες στιγμές της μασον...ε της μεγάλης αυτής εταιρείας και τη θέση του θα έπρεπε να καταλαμβάνει η Χιονάτη ή η Φαντασία για ιστορικούς λόγους. Έλα όμως που στο σάουντρακ του συμπεριλαμβάνεται το Everybody wants to be a cat...μετά από αυτό πώς να το αφήσεις έξω???
4.Beauty and the Beast: Με τον κίνδυνο να δεχτώ σχόλια που να περιλαμβάνουν σε κάθε πρόταση από 5 φορές τη λέξη gay, παραδέχομαι πως η εν λόγω εκδοχή του κλασσικού αυτού παραμυθιού μίλησε μέσα μου. Σε τελική ανάλυση είναι η μόνη ταινία κινουμένων σχεδιών που βρέθηκε ανάμεσα στις υποψηφιότητες για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας!
3.Ratatouille: Ίσως η αρτιότερη κατασκευαστικά όλων! Αυτή που έκανε τα όρια animated και live action cinema ακόμα πιο δυσδιάκριτα, με γωνίες λήψης που θα ζήλευε και ο Πολάνσκι! Και μην ξεχνάτε: Not everyone can become a great artist, but a great artist can come from anywhere...
2.The Jungle Book: Βασισμένο στα γραπτά του Κίπλινγκ και επικεντρωμένο αποκλειστικά στην περίοδο που ο Μόγλι μεγάλωνε στης ζούγκλα, τούτο το πόνημα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είναι το πληρέστερο δισδιάστατο ταξίδι ενηλικίωσης! Αξέχαστος ο Louis Prima ως King Louie...
1.The Lion King: Ποιός θα το περίμενε ότι μια παραλλαγή του Άμλετ με λιοντάρια θα 'έπιανε' σωστά τις διαστάσεις της σαιξπηρικής τραγωδίας και θα έβαζε τα γυαλία σε πολλές 'ζωντανές' παραλλαγές της? Όλες οι συνταγές της εταιρείας εδώ λειτουργούν στο έπακρο, οδηγώντας την τελευταία στο ζενίθ της δημιουργικότητας της και υπογράφοντας παράλληλα το τέλος μιας εποχής...(μετά από αυτό οι δισδιάστατες επιλογές του κεντρικoύ καταστήματος της Ντίσνεϋ ακολούθησαν φθίνουσα πορεία, με το παράρτημα της Pixar παράλληλα να ανεβαίνει και να κάνει το ουσιαστικό μπαμ με το Νέμο).
4 σχόλια:
αν με το ντισνεϊκά εννοείς παιδικά (που ξέρουμε ότι δεν το εννοείς) τότε φαντάζομαι ότι θα έχεις ένα δίκιο, δεν ξέρω από τέτοια, νιώθω σαν εξωγήινος.
αν εννοείς γενικότερα 'κινουμένων σχεδίων' είδος, τότε πάλι θα έχεις ένα δίκιο, δε ξέρω από τέτοια, δε θεώρησα το animation ποτέ είδος, παρά τρόπο απεικόνισης ενός είδους.
αν πάλι συμπεριλαμβάνεις όλα τα 2/3d animation elements, τότε η πεντάλφα μου θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Αν και τα χουμε πει, το Wall-E δε το θεωρώ must - εκτός από τους visual τύπους που εκσπερματώνουν όταν ο εκάστοτε γραφίστας αφήνει την τελευταία του πνοή πάνω στην κονσόλα του animation - απλά την καλύτερη (ουπς, δεύτερη καλύτερη) επιλογή από την φετινή χρονιά.
Όσο για το Lion King, καλό δε λέω αλλά... φέρτε τον Aladdin πίσω! :D
Με τον όρο ντισνεϊκά animation εννοούσα αυτό που ακριβώς γράφω: animation της Ντίσνεϋ!!! Και δύο και τριών και δεκαπέντε διαστάσεων, αλλά της Ντίσνεϋ και μόνο της Ντίσνεϋ...
Δεν ξέρω τι έκανε ο γραφίστας,πάντως εγώ με το Wall-e εκσπερμάτωσα δις!!! :-)
well, i beg your pardon, η γραφήκι αντίληψή μου είναι λογοτεχνική και όχι δημοσιογραφική, πού να καταλάβω ότι κυριολεκτούσες :P
ντροπή ρε με τα σπέρματα μέσα στην αίθουσα
Δημοσίευση σχολίου