12. Τhe Pearl Button: Σταθερός στην
διερεύνηση της χιλιανής πολιτικής ιστορίας μέσω
μιας λυρικής, στοχαστικής γραφής, που κάνει το σινεμά του να ξεφεύγει
από τα στεγανά μιας ταινίας τεκμηρίωσης, ο Patricio Guzman εδώ
προσπαθεί να επαναλάβει την μαγική συνταγή του «Nostalgia for the Light», μεταβαίνοντας από το
κοσμικό στο γεωπολιτικά προσδιορισμένο.
11. 54: The Director’s Cut: Δεν το πρόλαβα
στο Βερολίνο, όπου προβλήθηκε για πρώτη φορά, αλλά ένα πουλάκι μου σφύριξε, πως το director’s cut βελτιώνει
κατά πολύ την ταινία. Από περιέργεια και μόνο αξίζει να επισκεφτείς για ακόμα
μια φορά (ή για πρώτη, αν είσαι τυχερός) το θρυλικό Studio 54, όπως το οραματίστηκε (;) ο
Μαρκ Κρίστοφερ.
10. Above and Below: Μπορεί ο άνθρωπος να λειτουργήσει εκτός κοινωνικού
συστήματος; Την απάντηση καλείται να δώσει η πιο παράξενη συμμετοχή στο
φετινό διαγωνιστικό πρόγραμμα, που φαντάζει πλασμένη για ριψοκίνδυνους θεατές.
9. Mistress America: Χαρακτήρες
υπερφίαλοι, εγωπαθείς, φαντασιόπληκτοι, αλλά με τον τρόπο τους αξιαγάπητοι
κοσμούν τον φιλμικό κόσμο του Νόα Μπάουμπαχ, που εδώ συνεργάζεται εκ νέου με την
μούσα του Γκρέτα Γκέργουιγκ. Αν πρέπει να δεις μια κομεντί στο φετινό φεστιβάλ,
φρόντισε να είναι αυτή.
8. Chuck Norris vs Communism: Ντοκιμαντέρ για την γυναίκα που ντουμπλάριζε τις φωνές όλων των ηρώων στα
πειρατικά VHS, που
κυκλοφορούσαν στην Ρουμανία επί Τσαουσέσκου. Η πιο απίθανη αντιστασιακή ιστορία,
που άκουσες ποτέ, είναι πέρα για πέρα αληθινή.
7. 45 Years: Από τον Άντριου Χέιγκ του
Weekend η για πολλούς καλύτερη ταινία του περασμένου φεστιβάλ
Βερολίνου προβάλλεται την Κυριακή 27/09. Έχουν απομείνει λίγα εισιτήρια, για
αυτό βιάσου.
6. Β-Μοvie:Lust and Sound in West Berlin: Ακολουθώντας τον
μουσικό παραγωγό Μαρκ Ρίντερ από το Μάντσεστερ στο Δυτικό Βερολίνο, οι τρεις
σκηνοθέτες του φιλμ συνθέτουν το πορτραίτο μιας πόλης και μιας εποχής, σε μια
προβολή που δεν πρέπει να χάσει κανείς εραστής του πενταγράμμου.
5. Τangerine: Ένα παραμύθι των
μεγαλουπόλεων με οδηγό μια τρανσέξουαλ και την φίλη της. Η αμερικανική Κριτική
κάνει λόγο για ένα έξοχο δείγμα DIY cinema.
Ευκαιρία να γνωρίσουμε (κυριολεκτικά, θα είναι παρών στην προβολή) αυτόν τον
Σων Μπέικερ, γιατί στο μέλλον θα ακούσουμε ξανά να μιλούν για αυτόν.
4. Bad Timing: Μια άρρωστη
ιστορία ολέθριου, εμμονικού έρωτα από τον Νίκολας Ρεγκ, μονταρισμένη με τον
τρόπο, που θυμάσαι τέτοιες ιστορίες μετά από καιρό. Η’ αλλιώς η παγίδα για να
γίνεις πάλι χάλια.
3. Life: Ο Άντον Κόρμπαϊν του «The American» και του «A Most Wanted Man» συνεχίζει τον
κινηματογραφικό στοχασμό πάνω στην τραγωδία του ανθρώπου να παίρνει μόνο μια
μικρή γεύση από τον παράδεισο, προτού ο Διάβολος καταλάβει ότι πέθανε. Μία από
τις καλύτερες ταινίες της σεζόν.
2. Roger Waters The Wall : Συστάσεις δεν
χρειάζεται ούτε ο κύριος, ούτε το έργο που αποτελεί αντικείμενο του
ντοκιμαντέρ. Αφού σημειωθεί ότι προβάλλεται ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο, να
προστεθεί πως μάλλον θα θες μετά από χρόνια να μπορείς να λες, ότι ήσουν εκεί.
1. In a Lonely Place: Είναι που δεν έχεις
ξαναδεί τον Μπόγκι έτσι, είναι που είναι λίγο ταινιάρα, είναι που για τον
υπογράφοντα συγκαταλέγεται στους δέκα κορυφαίους τίτλους των 50’s, είναι που το φεστιβάλ το
παίζει σε αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια, μην τα πολυλογούμε, δεν χάνεται. Αρκεί
μετά να βρεις ένα τρόπο να συνέλθεις για το υπόλοιπο της ημέρας.
Eιδική μνεία:
Mικρά Αγγλιά: Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη προβάλλεται για
πρώτη φορά με ακουστική περιγραφή για τυφλούς και με υπότιτλους για κωφούς, μια
κίνηση που ελπίζουμε να έχει και συνέχεια.
