Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΜΕ ΤΑ ΔΩΡΑ...

Δε θα σε κουράσω με μακροσκελείς προλόγους πολυαγαπημένε επισκέπτη του blog. Θα σε ενημερώσω απλά ότι από τη σελίδα τούτη θα έχεις την τιμή να ενημερωθείς για την αληθινή ιστορία του τέταρτου μάγου με τα δώρα, του Θανάση.

Είχε σουρουπώσει και όλα ήταν ήσυχα στο σταβλο που φιλοξένησε τη Θεία Γέννηση. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στεκόταν άκαμπτος κι αψύς στην είσοδο, ο Ιωσήφ μπεκρόπινε σε μια γωνία και η Παναγία έπλεκε ένα φωτοστέφανο για τον μονογεννή της. Την ομαλή ροή των πραγμάτων τάραξε η εμφάνιση 4 εκκεντρικών φιγούρων. Ήταν οι μάγοι με τα δώρα. Ο Μελχιόρ, ο Κασπάρ, ο Μπαλτάζαρ κι ο Θανάσης

<<Ήρθαμε!>>, αναφώνησε περιχαρής ο Κασπάρ

<<Μαρία,χικ, Χριστούγεννα δεν έχουμε? Χικ! Τι θέλουν εδώ τα καρναβάλια?>>, απόρησε ο Ιωσήφ στο θέαμα των πλουμιστών ενδυμασιών των μάγων.

<<Σιωπή, Ρούκουνα>> είπε ο αρχάγγελος Γαβριήλ. <<Αυτοί εδώ είναι οι 4 μάγοι με τα δώρα και ήρθαν τον Ιησού να προσκυνήσουν. Πώς βρήκατε το δρόμο?>>, είπε απευθυνόμενος στους μάγους

<< Είχαμε για οδηγό μας το Ρούντολφ από εδώ>>, είπε ειρωνικά ο Θανάσης, δείχνοντας τον Ιωσήφ που ευτυχώς ήταν στουπί και δεν αντελήφθη το μέγεθος της προσβολής. <<Πως λες να φτάσαμε? Ρωτήσαμε για οδηγίες στο δρόμο. Μέχρι τη μέση είχαμε το GPS, αλλά μετά έπιασε συννεφιά. Anyway. Που είναι ο μπέμπης?>>, ρώτησε ο Θανάσης

<<Συγχωρέστε τον για την αυθάδεια του. Πείτε μας σας παρακαλώ που είναι ο υιός του Θεού>>, πετάχτηκε ο Μελχιόρ, σώζοντας την κατάσταση, καθώς ο Γαβριήλ είχε ήδη αρχίσει να αλληθωρίζει . Ο τελευταίος τους οδήγησε λίγο παραπέρα στο σημείο που έστεκε η Παναγία

<<Ω κεχαριτωμένη, τούτοι εδώ οι μάγοι ήρθαν από μίλια μακριά να προσκυνήσουν τον υιό σου>>, είπε με στόμφο ο Γαβριήλ

Η Παναγία τους κοίταξε υποτιμητικά από πάνω μέχρι κάτω. << Έπρεπε να τους πεις να βγάλουν τα παπούτσια τους πριν μπουν…θα φέρουν κοπριά απέξω και θα λερώσουν τη δική μας. Τς τς. τς. Τέλοσπάντων εκεί είναι το παιδί μου. Τραβάτε και κάντε γρήγορα ότι είναι να κάνετε γιατί πρέπει πάλι να τον θηλάσω. Αχόρταγο είναι! Ήθελα να ‘ξερα που έμοιασε...>>

Οι μάγοι προχώρησαν και είδαν το θείο βρέφος να υπογράφει τη σύμβαση κατασκευής της Αττικής Οδ…εεεε…να λαγοκοιμάται στην ψάθινη κούνια του. Άπλετο φως χυνόταν πάνω από το κεφάλι του και γύρω του έστεκαν σεραφείμ, χερουβείμ, εριρέμ, τεριρέμ και νενενά, χαίρε Δέσποινα! Μπροστά στο μαγικό αυτό θέαμα οι μάγοι δε μπορούσαν παρά να κάνουν το τετράγωνο τους – ο Χριστός δεν είχε σταυρωθεί ακόμα και έτσι οι πιστοί δεν ήξεραν ποιο σχήμα πρέπει να ‘κάνουν’ –.

Στη συνέχεια οι μάγοι ένας ένας πλησίασαν το βρέφος κι αφου υποκλίθηκαν του προσέφεραν δώρα. Ο Μελχιόρ προσέφερε χρυσό. Ο Κασπάρ ασήμι. Ο Μπαλτάζαρ σμύρνα.

<<Τι να τις κάνει μωρό παιδί τέτοιες μαλ....?>>, έκραξε ο Ιωσήφ, μα ως συνήθως όλοι τον αγνόησαν – ακόμα και οι Γραφές τον έχουνε...γραμμένο!-

<<Εσύ Θανάση, τί έφερες?>>,ρώτησε με βλοσυρό ύφος ο αρχάγγελος Γαβριήλ

<<Ναι Θανάση, έσύ τί έφερες?>>, κάγχασε ο Μπαλτάζαρ που κατά βάθος ήταν μεγάλη μουσίτσα.

<<Εγώ...να...έφερα...δηλαδή...ε...δεν έφερα τίποτα>>, ψέλλισε ο Θανάσης

<<Πώς???>>, αναρωτήθηκε έκπληκτος ο Γαβριήλ

<<Ε να...σκέφτηκα...Θεός είναι αυτός...όλα δικά του τα έχει...τι να του έφερνα? Κι έτσι...δεν έφερα τίποτα>>, πρόσθεσε με απολογητικό ύφος ο Θανάσης

<<Τί είπες καταραμένε? Είναι Χριστούγεννα!!! Ακόμα και οι μισθωτοί του δημοσίου, που βρίσκονται στον πάτο της ιεραρχίας των πλασμάτων, παίρνουν διπλό μισθό σα δώρο Χριστουγέννων κι εσύ αφήνεις τον υιό του Θεού χωρίς δώρο χρονιάρες μέρες???Έξω από δω αναθεματισμένε!! Φύγε να μη σε βλέπω μπροστά μου! Και θα φροντίσω κανείς ποτέ να μη μάθει ότι ήσουν εδώ σήμερα! Ο κόσμος θα μάθει ότι ήρθαν να προσκυνήσουν τρεις σοφοί, τρεις βασιλιάδες φουμ φουμ φουμ κι εσύ θα χαθείς στο φαράγγι της λήθης!!! Έξω τρισκατάρατε!!!>>, φώναξε ο Γαβριήλ και οι φωνές του ακούστηκαν στα πέρατα της γης

Και έτσι έγινε. Ο Θανάσης, ο τέταρτος μάγος, έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι από το στάβλο. Μπορεί στη συνέχεια να έπαιξε για πέντε χρόνια δεξί εξτρέμ στη Beitar Ιερουσαλήμ και να μάγεψε το κοινό με τα τακουνάκια του, τα σουτ- αγγούρι και τις κεφαλιές- τσιπούρα του, αλλά το όνομα του χάθηκε από τις σελίδες της ιστορίας και αν δεν έμπαινες την αποφράδα αυτή μέρα σε τούτο εδώ το blog, θα αγνοούσες κι εσύ την ύπαρξή του...τώρα πλέον ξέρεις...καλά Χριστούγεννα λοιπόν αγαπημένε αναγνώστη και μην ξεχνάς να επισκέπτεσαι τακτικά το www.cinemanews.gr . Έχουν ένα νέο συντάκτη που είναι πολύ ωραίος άντρας και καταπληκτικός γραφιάς...

S.O.S.

ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ ΝΩΤΙΑΙΟΥ ΜΥΕΛΟΥ...

ONE NIGHT STAND

Ακόμα ένα βράδυ εκεί… Ακουμπισμένος στην κολώνα που τρεμοπαίζει - σημάδι χαμηλής τάσης ή κρατικής εγκατάλειψης. Στο λερό, πλακόστρωτο πεζούλι ένα παραμορφωμένο αποτσίγαρο που λίγο πριν είχε ξεγελάσει μια ακατανίκητη αίσθηση στέρησης. Προς το παρόν πάντα…

‘Σήμερα θα έρθει’, σιγοψιθύρισε στρέφοντας το βλέμμα του στον μικρό νερόλακκο που έσπαγε τη μονοτονία της ασφάλτου μερικά μέτρα παραπέρα. Στις μεγάλες οδούς η άσφαλτος είναι βαρετή. Σε σοκάκια σαν κι αυτό ποτέ. Πάντα θα υπάρχει κάποια ανωμαλία που κερδίζει το μάτι, που βοηθά τη διατήρηση της επαφής με την πραγματικότητα. Ο νερόλακκος αυτός ήταν για Εκείνον αυτό το βάρβαρο τσίμπημα που διαχωρίζει την αίσθηση από την παραίσθηση. Το νερό έχει ευεργετικές ικανότητες. Ακόμα κι όταν είναι μιασμένο… Ακόμα κι όταν αποτελεί μια σταγόνα σε ωκεανό από πίσσα και τσιμέντο…

Έκανε μερικά βήματα . Σταμάτησε ακριβώς πάνω από το νερόλακκο - αν και η ορολογία νερόλακκος είναι μάλλον κολακευτική για αυτό το πλημμυρισμένο από παχύρευστο μίγμα νερού, λάσπης και άλλων ακαθόριστων ουσιών βαθούλωμα. Προσπάθησε μέσα από τη θολούρα να διακρίνει το είδωλό του. Δεν του άρεσε αυτό που είδε... Πώς θα εμφανιστεί έτσι αν έρθει? Με τη μύτη του παπουτσιού του χάλασε την ισορροπία του νερού, προσπαθώντας να καταστρέψει αυτό που απεικόνιζε. Γρήγορα όμως όλα έγιναν όπως πριν. Το νερό επιστρέφει πάντα στην αρχική του μορφή. Τα είδωλα?

Ξαναγύρισε γρήγορα στον ομφάλιο λώρο του, στην κολόνα που στήριζε την προσμονή του. Τίποτα δεν είχε αλλάξει και εκεί. Λογικό. Κανένας άνεμος αλλιώτικος δεν χτύπησε την πόρτα στο διάστημα που έλλειψε. Ούτε εκείνο το δυνατό άρωμα γιασεμιού, που ταλάνιζε την όσφρησή του κάθε φορά που έκλεινε τα μάτια , πέρασε να πει ένα γεια. Τα αρώματα δεν έχουνε φωνή, μα ορισμένα από αυτά μπορούν να βουλώσουν τα αυτιά σου με τη δύναμή τους. Αλλά κανένα από τα αρώματα που πλανιόνταν στον αέρα εκείνη τη στιγμή δεν είχε αυτή την ιδιότητα. Και σίγουρα όχι εκείνο που έβγαινε από τον κάδο απορριμμάτων που έστεκε περήφανος 20- 25 πόδια δεξιά. Περήφανος μα γερασμένος, παραμελημένος κι αυτός σαν την ηλεκτρική κολώνα που κρατούσε συντροφιά σε Εκείνον.

Η ώρα περνούσε και δε συνέβαινε τίποτα. Ούτε η κολώνα άρχισε να εκπέμπει εκτυφλωτικό, άσπιλο φως που πολλές θρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις θα αποκαλούσαν θείο, ούτε ο νερόλακκος ξαφνικά θέριεψε και σήκωσε παλλιροϊκό κύμα που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του, ούτε ο κάδος σηκώθηκε στα δύο και άρχισε να καταβροχθίζει ότι έβρισκε μπροστά του, ανθρώπινο ή τεχνητό. Τίποτα έξω από τα συνηθισμένα δε συνέβαινε...και σίγουρα όχι εκείνο που περίμενε πιο πολύ από οτιδήποτε... Γιατί αν ερχόταν Εκείνη τίποτα δε θα είχε σημασία! Ούτε η κολώνα που εκπέμπει το φως το αληθινό, ούτε ο νερόλλακος με τάσεις φυσικής καταστροφής, ούτε ο βγαλμένος από φτηνή ταινία τρόμου κάδος απορριμάτων! Το μόνο που θα σήμαινε κάτι, είναι ότι ήρθε Εκείνη , ότι έφερε μαζί της το καθαρό νερό με τις ευεργετικές του ικανότητες, ότι έλουσε τον αέρα με το άρωμα που κάνει τις 5 αισθήσεις μία, ότι δίπλωσε σαν χαρτί τη μια άκρη του κόσμου με την άλλη, ότι 'μέρωσε κάθε εστία ταραχής που τσουρούφλιζε αυτό που οι στοχαστές καλούνε ύπαρξη...

‘Δεν ήρθε ούτε απόψε’, σιγοψιθύρισε κοιτώντας το ρολόι , δίχως να κάνει εμφανή την εσωτερική γροθιά που δέχτηκε στο στομάχι ,αυτή που έστειλε μήνυμα στα νευρικά του κύτταρα με την κατεπείγουσα εντολή ‘πόνος’. Στράφηκε τώρα στον ταλαιπωρημένο τοίχο που έμενε ασάλευτος ένα μέτρο πίσω από την κολόνα. Τόση ώρα στο σοκάκι και δεν του είχε ρίξει ούτε ένα βλέφαρο. Τώρα όμως, λίγο πριν αναχωρήσει για κάπου που κανείς δεν τον περιμένει, τον είχε ανάγκη. Ένωσε προσεκτικά την παλάμη του με τον τοίχο και πήρε μια μικρή γεύση από την πυράδα που μόνο δυο κορμιά ιδρωμένα μπορούν να εκπέμψουν. Τράβηξε απότομα το χέρι του, φοβούμενος το έγκαυμα που ακολουθεί την αίσθηση του πολύ ζεστού. Έκλεισε λίγο τα μάτια και φαντάστηκε τον τοίχο να ξεχειλίζει από ζωντάνια και πόθο…και τους πρόσκαιρους ενοικιαστές του να μη δίνουν σημασία στον περαστικό που κούνησε το κεφάλι με αποστροφή.. Άνοιξε τα μάτια και είδε μόνο τον τοίχο. Που πήγε το υπόλοιπο κομμάτι του ντεκόρ?

Απομακρύνθηκε σκεπτικός, αφήνοντας το σοκάκι πίσω του. Αύριο πάλι…Ίδια ώρα, ίδιο μέρος, ίδια μέρα…Μοναδικός επιβάτης μιας πτήσης που αναβάλλεται διαρκώς εδώ και πολύ καιρό…ίσως και να έχει ακυρωθεί, αλλά ποιος μπορεί να του το πει σε μία αίθουσα αναμονής που δε διαθέτει ούτε τα βασικά κομφόρ? Το πείσμα του να πετάξει είναι ισχυρό, η φυσική ροή των πραγμάτων όμως ισχυρότερη… Στις αίθουσες αναμονής ο χρόνος κυλαέι πιο αργά. Είναι άραγε η αναμονή το ελιξίριο της ζωής? Όχι… όχι όταν κάθε φορά που ο λεπτοδείκτης ψηλαφίζει το νούμερο 12 δημιουργείται μια οδυνηρή ασυνέχεια στους πόρους του δέρματος. Αύριο πάλι… Η κολόνα θα είναι εκεί…και ο νερόλακκος…και ο κάδος…και ο τοίχος…και Εκείνος…

Εκείνη?......

Του Γιάννη Βασιλείου

O Βασιλιάς του Salon De Coiffure...

W. , του Όλιβερ Στόουν

Stone recycling...

<<Μα τόσο νωρίς?>>, θα ήταν η αντίδραση πολλών στο άκουσμα της είδησης ότι ο Όλιβερ Στόουν ετοιμάζει βιογραφία του Τζωρτζ Μπους. Προσωπικά -αν και κατανοώ τα αίτια- ποτέ δε συμφώνησα με την στάση αναμονής που τηρούν οι ιστορικοί μέχρι να φύγει άπο τη ζωή και το τελευταίο εμπλεκόμενο πρόσωπο με κάποιο γεγονός ή προσωπικότητα, προκειμένου να ασχοληθούν εμπεριστατωμένα μαζί του/της. Η απόφαση του Στόουν να ασχοληθεί κινηματογραφικά με ένα (για το μεγαλύτερο μέρος της παγκοσμιας κοινής γνώμης) μαύρο πρόβατο , πριν αυτό καλά καλά προλάβει να αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή, καταρχήν δεν είναι λανθασμένη. Ωστόσο δεν έχουμε να κάνουμε με αφήγηση ιστορικών ντοκουμέντων - άλλωστε αν αυτός ήταν ο στόχος του Στόουν θα επέλεγε τη ντοκιμαντερίστικη οδό-, αλλά με ένα έργο τέχνης και ως τέτοιο θα κριθεί.


Η βασική ανησυχία των (δυνάμει) θεατών του φιλμ, φαντάζομαι πως έχει να κάνει με τον τρόπο απεικόνισης του πρώην πλανητάρχη στο πανί. Το επαναστατικό (και για πολλούς ,συμπεριλαβανομένου και του υπογράφοντος το κείμενο, προβοκατόρικο) παρελθόν του σκηνοθέτη, καθησυχάζει τις υποψίες αγιογραφίας. Μη φανταστείτε βέβαια ότι ο Στόουν είναι λάβρος κατά του Μπους, όπως ο Μουρ του Φάρεναϊτ. Ανεξαρτήτως της άποψης που έχει για το πρόσωπο του Μπους, ο τελευταίος δεν παύει να παραμένει ο κεντρικός του χαρακτήρας! Αν δεν τον κοίταζε έστω και με ένα μικρό ποσοστό συμπάθειας, θα υποβάθμιζε τη δημιουργία του και αν δεν προσπαθούσε να τον προσεγγίσει αντικειμενικότερα σε σχέση με τον μέσο... Stone θα δεχόταν κατηγορίες περί προπαγάνδας.

Τί είναι τελικά ο Bush? Ένας κρετίνος που βρέθηκε στο πόστο του πρόεδρου της Αμερικής λόγω διάφορων συγκυριών. Ένας καμπόης που για να αποδείξει στον πατέρα του ότι αξίζει κάτι, πήδηξε τον υπόλοιπο πλανήτη... Κι όταν σκούρυνε η κατάσταση, έχασε τη μπάλα! Ο Στοουν του δίνει μεν ελαφρυντικά λόγω βλακείας, πλην όμως ποτίζει το έργο του με περίσσια δόση ειρωνείας και κριτικής διάθεσης. Ακούγεται (και θα ήταν) καλό, αν δεν ήταν απαραίτητο να συμπληρώσουμε δίπλα στο ‘διάθεσής’ το ‘καφενειακού επιπέδου’. Γιατί κι εγώ, για παράδειγμα, αν πω ‘τα παίρνουν όλοι’, κανείς δε θα μου δώσει ολότελα άδικο, αλλά κανείς δε θα με αναγορεύσει και σε Τσόμσκι...

Από εκεί και πέρα βασικό χαρακτηριστικό του W. είναι η...ανακύκλωση! Ο γραφιάς Stanley Weiser ανακυκλώνει αποκόμματα εφημερίδων. Ο Τζος Μπρόλιν ανακυκλώνει δημόσιες εμφανίσεις του Μπους. Ο Όλιβερ Στόουν ανακυκλώνει βαριεστημένα εαυτόν και στο φινάλε οι θεατές βγαίνουν από την αίθουσα σαν... ανακυκλωμένοι! Και χωρίς να μάθουν τίποτα για τον κεντρικό χαρακτήρα που δεν ήξεραν ήδη από εφημερίδες, διαδίκτυα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Επιδερμική λοιπόν η κριτική στο μπουσικό επιτελείο, επιδερμική η δραματουργία και κατά συνέπεια επιδερμική η ταινία! Ο Τζος Μπρόλιν προσπαθεί αξιέπαινα (αλλά ο Ρίτσαρντ Ντρέυφους πηγαίνει για Όσκαρ), η αναπαράσταση προσώπων και καταστάσεων έχει ένα σχετικό χαβαλέ,πέραν τούτου όμως το ενδιαφέρον αμυδρό- ειδικά για το ελληνικό κοινό- . Η επιθυμητή ανάκαμψη στη σκηνοθετική καριέρα του Στόουν δεν ήρθε από το W....το τελευταίο δε, περισσότερο επιβεβαίωσε την παρακμή της, αν αναλογιστούμε ότι η καλύτερη ταινία του περί ού ο λόγος δημιουργού την τελευταία δεκαετία είναι το Any Given Sunday…

Το ΧΑΪ ΦΑΪΒ με το νούμερο 9...

Με αφορμή την επερχόμενη έξοδο του Changeling στις κινηματογραφικές αίθουσες, παραθέτω 5 λιγότερο γνωστές ταινίες του directeur Eastwood που πρέπει να ανακαλύψετε οπωσδήποτε!


5. Breezy (1973) : Μια γενναία, γλυκύτατη και απενοχοποιημένη εκδοχή της Λολίτας, που αν έβγαινε στις αίθουσες τη σήμερον ημέρα οι Λουκάδες και οι Πατέρες Μάξιμοι της άλλης πλευράς του Ατλαντικού θα έστηναν θηλιές έξω από τους σινεμάδες...



4.Midnight in the Garden of Good and Evil(1997): Σε μια ''αλτμανική΄ στροφή του ο Βρώμικος Χάρυ διερευνά τί κρύβεται πίσω από τη φαινομενική γοητεία της μπουρζουαζίας, παραδίδοντας ένα σύνθετο φιλμικό κατασκεύασμα, που απαιτεί υπομονή από το θεατή...



3.Play Misty For Me(1971): Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κλιντ είναι ένα ατμοσφαιρικό camp θρίλερ που θα ζήλευε κι ο ΝτεΠάλμας και παράλληλα ένας (υπέρτερος) προάγγελος της Ολέθριας Σχέσης, γυρισμένος μια δεκαπενταετία προτού η Γκλεν Κλόουζ κάνει άσχημα πράγματα σε μικροσκοπικά και χαριτωμένα κουνελάκια...(Υ.Γ. Το φιλμ μπορεί να υπερηφανεύεται για το πιο καμένο καμάκι που επινόησε ποτέ 'πέφτουλας'...)


2.High Plains Drifter(1973): Πολλά χρόνια πριν τους Ασυγχώρητους ο μεγάλος αυτός δημιουργός έδωσε μια μεταφυσική χροιά στον ήρωα που τον έκανε διάσημο
και κατέστρεψε μια για πάντα το παραμύθι των γενναίων, έντιμων και θαρραλέων πιονέρων του αμερικανικού Φαρ Ουέστ, προκαλώντας την οργή του Τζων Γουέιν. Καμιά φορά η Κόλαση δεν είναι οι άλλοι...



1.White Hunter, Black Heart(1990): Η πιο αδικημένη στιγμή στην φιλμογραφία του Ίστγουντ ξεκινά σαν μια εύπεπτη 'πλάγια' βιογραφία του Τζων Χιούστον, επικεντρωμένη στην περίοδο που ο τελευταίος γύριζε τη 'Βασίλισσα της Αφρικής', για να κάνει στροφή 180 μοιρών στο τελευταίο σοκαριστικό 20λεπτο, δίνοντας ανατριχιαστική χροιά στον τίτλο της και θέτοντας καίρια ερωτήματα για την ακεραιότητα του καλλιτέχνη αλλά και της κινηματογραφικής βιομηχανίας εν γένει. Ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα που αναζητά άμεση αποκατάσταση!

Πού να΄ναι, πού να 'ναι...

Μπας κι είνι πίσου απ'του φράχτ' ?




Μπας κι είνι απάν' στο δέντρου?




Ώρε μπας κι είνι μεσ΄ στου πηγάδ΄ να ρίξουμε μπόμπα?

CHAPTER TWO: ...he idolised it all out of proportion!

Διαβάστε το πρώτο μέρος του νεοϋρκέζικου χρονικού εδώ

Shopping therapy:

Η χαρά του καταναλωτή. Οι τιμές είναι χαμηλότερες από τις αντίστοιχες ευρωπαικές και με το ευρώ να αντιστοιχεί σε 1μισι δολλάριο(τότε, πριν το πιάσει...κρίση και αρχίσει να πέφτει) καταλαβαίνετε πως οι εκεί αγορές συνιστούν για τα ελληνικά δεδομένα κλοπή του καταστηματάρχη. Όταν ένα τζιν Levi’s για παράδειγμα στοιχίζει 20-30 δολλάρια αν δεν πάρεις 5-6 είσαι τουλάχιστον μαλ.... (όπως ο υπογράφων το κείμενο...). Για αυτό όσοι σχεδιάζετε να πάτε στο μέλλον πάρτε μαζί σας και κάποιο ποσό για αγορές, καί θα σας χρειαστεί καί θα σας περισσέψει!

Για σένα θα φάω τα σάντουιτς όλου του κόσμου...

Μπα...άμα καταφέρεις να φας και δεύτερο θα σε παραδεχτώ! Αν μη τι άλλο χορταίνεις. Τρομάζεις από τις μερίδες λέμε! Αρκεί να σας πω ότι κάποιος παρήγγειλε κοτόπουλο και σε τιμή...λαϊκής αγοράς του έφεραν ολόκληρο το κοτόπουλο! Γενικά τα δικά μας φαγάδικα είναι κομματάκι πιο νόστιμα, αλλά με τόσο μεγάλη ποσότητα φαγητού που σου σερβίρουν, δε σε πιάνει καμία νοσταλγία! Εδώ οφείλω να δηλώσω ότι τα Wendy’s είναι μακράν τα νοστιμότερα φαστ φουντ και σχεδιάζω να ιδρύσω οργάνωση που θα απαιτεί την επαναφορά τους στα ελληνικά εδάφη... όσοι ενδιαφέρονται (καθώς και όσοι θέλουν να εκδηλώσουν το θαυμασμό τους στο πρόσωπό μου) ας επικοινωνήσουν μαζί μου στο gvas7@hotmail.com

Πολιτισμός, Διασκέδαση και λοιπές ανησυχίες των αναγνωστων της Athens Voice:

Απανταχού κουλτουριαραίοι μη διανοηθείτε να μην πάτε στο ΜοΜΑ (το μουσείο μοντέρνας τέχνης για τους αδαείς). Από τη νύχτα με τα στάρια του Βαν Γκογκ μέχρι σοβάδες που βαφτιστήκαν πίνακες, θα δείτε...επιβάλλεται λέμε! Αντίθετα το περιβόητο Metropolitan είναι κάτι σαν σουπερμάρκετ. Έχει λίγο από όλα μέσα, οπότε όταν βγεις έχεις πάθει overdose και δε θυμάσαι τίποτα.

Καταλαβαίνετε σαφώς ότι το να πας Νιου Γιορκ και να μη δεις μιούζικαλ στο Μπρόδεγουεϊ, είναι σα να πας στη Σαλονίκη και να μη βολτάρεις στο λιμάνι ή να πας σε στριπτιζάδικο για να πιείς ένα ποτό... και μην στραβομουτσουνιάζετε όταν ακούτε ‘μιούζικαλ’! Άλλο πράγμα να το παρακολουθείς live και να είσαι βέβαιος πως είναι πιο φροντισμένο σαν παραγωγή από τα δείγματα που σου έχουν δώσει οι περιοδεύοντες θίασοι (Σκέψου ότι οι παραστάσεις που έρχονται εδώ, είναι αναλογικά σαν τις επιθεωρήσεις που περιπλανιώνται από χωριο σε χωριό, έχουν έναν ευφάνταστο τίτλο τύπου ‘Λίγα ψίχουλα συντάξεων σου γυρεύω’ και ατραξιόν το Μιχάλη Μόσιο και τη Νέλλη Γκίνη). Επίσης για ένα λαό που η μουσική είναι έλικας στο DNA του, το γιατί το μιούζικαλ δε στέριωσε σαν είδος, αποτελεί μυστήριο.

Ξέρω τι σκέφτεσαι... Ατέλειωτα ξενύχτια, χορό, τραγούδια κτλ. Soho , αχαλίνωτη νεοϋρκέζικη νύχτα και τα συναφή. Λοιπόν καλά είναι, αλλά πίστεψε με δεν έχει και μεγάλη διαφορά από εδώ, εκτός από το γεγονός ότι όλοι οι γηγενείς θαμώνες θα καναν τον Μεταξόπουλα και την Εβελίνα Παπούλια να καταπιούν τη γλώσσα τους, οι κακιασμένοι(όταν γράφτηκε το κείμενο παιζόταν ακόμα το <<νομίζεις ότι μπορείς να χορέψεις κερατούτσικο>>)! Δε μπορείτε να διανοηθείτε πως χορεύουν... Για να μην τα πολυλογούμε μας πήραν λίγο στο ψιλό, αλλά μάλλον ζηλέψαν, γιατί δεν ξέρουν να χορέυουν R’n’B με φιγούρες Γερακίνας (όχι της ντρουγκου ντρουν που τα βραχιόλια της βροντούν, της ‘ούτε στρώμα να πλαγιάσω’...προς αποφυγή παρεξηγήσεων...) Επίσης το έθιμο να φεύγεις από το μαγαζί όταν η Μενεγάκη καλημερίζει το τηλεθεάμον κοινό, εκεί δεν το ακολουθούν,αλλά ούτως ή άλλως με το ωράριο σου να έχει μαρκαλευτεί και στις 3 να την κάνεις για το ξενοδοχείο σου φαίνεται σα να έκλεισες το μαγαζί...

Επίλογος

Τελειώνω το κείμενο και έχω την αίσθηση πως δεν έχω γράψει ούτε τα μισά –αν και εσείς έχετε σταματήσει να με διαβάζετε από τα μισά- . Γνωρίζω ότι μερικοί ακούτε Αμερική και παίρνετε έκφραση συζύγου μεγαλοεφοπλιστή που περνά μπροστά από ζητιάνο (απέχθειας εννοώ και το διευκρινίζω, γιατί μερικές θα μπορούσαν να εκλάβουν το θέαμα ως γραφικό... ‘Αχού, ένας κλοσάρ! Να, πάρε φτωχέ κλοσάρ να αγοράσεις ένα τακούνι για το χειμώνα’) Ανεξάρτητα από τα – πολλές φορές δικαιολογημένα- αντιαμερικανικά σας φρονήματα, να ξέρετε ότι η Νέα Υόρκη θα πρέπει να τοποθετηθεί πολύ ψηλά στη λίστα με τα μέρη που κάποια στιγμή πρέπει να επισκεφτείτε...είναι πλανεύτρα η ρουφιάνα!!! Σου δίνει την αίσθηση ότι μπορούν να συμβούν τα πάντα και ότι μπορεί να κάνει όλα σου τα όνειρα πραγματικότητα. Εντέλει τίποτα δε γίνεται βέβαια, αλλά φεύγοντας έχεις την αίσθηση ότι συνέβησαν όλα! Ουτοπία είπατε??? Καθόλου δε σας κατηγορώ...αλλά μια μαγευτική ουτοπία, σας διαβεβαιώ!!!

Photos by H@lk

Η ΚΡΙΣΗ ΦΕΡΝΕΙ...

...πινακίδες!!! (όπως σοφά είχε πει ο Νέστορας, ο σοφός βασιλιάς της Πίνδου, και ποτέ κανείς δεν τον διέψευσε)



Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις...







Μαρξ και Σπένσερ...





Αν αγνοείς το Νέστορα και τα πεπραγμένα του τσέκαρε εδώ

Let's hug it out, b****

Ίσως ακούτε πρώτη φορά για τον Ari Gold... Όσοι παρακολουθείτε την σειρά ENTOURAGE δεν θέλετε περισσότερες πληροφορίες..Όσοι ΔΕΝ την παρακολουθείτε,ξεκινήστε τώρα(η σειρά κυκλοφορεί σε DVD υπό τον ελληνικό τίτλο η Κουστωδία))!!!

H σειρά πραγματεύεται την προσπάθεια ενός νεαρού ηθοποιού να ανέλθει στην κορυφή του χολυγουνιτανού σταρ σύστεμ. Ο κύριος για τον οποίο μιλάμε είναι ο αντζέντης του βασικού χαρακτήρα και τον υποδύεται ο Jeremy Piven, Ο εν λόγω ηθοποιός έχει στο ενεργητικό του μικρές συμμετοχές σε αξιόλογες παραγωγές, χωρίς να κατορθώσει όμως ποτέ να κάνει αισθητή την παρουσία του. Μέσω της σειράς αυτής όμως γνωρίζει την καταξιώση έχοντας κατακτήσει ήδη 3 ΕΜΜΥ και μια Χρυσή Σφαίρα .

Ο εξωτερικό συνεργάτης του blog Χρήστος Σκάνδαλος επέλεξε 10 από τις πολυάριθμες ατάκες που έχει κατά καιρούς εκστομίσει ο εν λόγω χαρακτήρας και με περηφάνεια μας προτρέπει να χειροκροτήσουμε όλοι μαζί τον Ari Gold, τον βασιλιά των κάφρων!!!

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΑΠΟ ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΙ POLITICALLY INCORRECT ΣΧΟΛΙΑ. ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΗΛΙΚΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΩΡΑ!!!)

Του Χρήστου Σκάνδαλου

10) That was a good speech, Lloyd. If I was 25 and liked cock, we could be something.( απευθυνόμενος στον gay γραμματέα του,Lloyd)

09) : Dana I have never cheated on my wife, not since she became my wife, but if you wanna jerk me in the car now, I’m game.(απευθυνόμενος σε ανταγωνίστρια manager)

08
) It’s like high school. You can’t fuck the prom queen until she finds out her best friend jerked you off underneath the bleachers!( no comment)

07) You fire a guy, you create a rival. You fire a woman, you create a housewife(αγνή φιλοσοφία!!!)

06) Fuck the phones, Lloyd! Unless Carmen Electra calls for an emergency titty-fuck, don’t answer!(εν ώρα εργασιοθεραπέιας)

05) All right, when you talk to Dana, tell her I’m going to take the pictures from Cancun, and start a website called imahollywoodexecutivewhore.com and there will be no password or fee required, and I will take out a full page ad in the LA Times promoting it. Tell her I want a fucking call back.(έτσι ΑΠΑΙΤΕΙΣ να μιλήσεις σε κάποιον στο τηλέφωνο...Άντε μετά να σου αρνηθεί!!!)

04) You will come back stronger then ever. Like Lance Armstrong. But with two balls.(Αυτό είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ black humor..Για όσους δεν ξέρουν,ο Lance Armstrong κέρδισε τον Ποδηλατικό Γύρο Γαλλίας,κέρδισε και τη μάχη με τον Καρκίνο στου Όρχεις και επέστρεψε για να ξανακερδίσει τον Ποδηλατικό Γύρο!!!)

03) No, I can’t make it to the party, it’s anal sex night at the Gold household. Now if you would excuse me, I have to go punish my wife(πραγματική δικαιολογία για να γυρίσεις σπίτι...)

02) Ari: Why the fuck did you just tell him that I had a more important lunch? You think that's gonna put a smile on his face?

Lloyd: What did you want me to say?

Ari: That I have a huge wart on my cock that needs removal would’ve been better! Wake the fuck up Lloyd!

01)Η γυναίκα του Άρι,για την επέτειο τους,του αγοράζει μια Φερράρι!

Ari: Fuck Me!
Son: Daddy!
Ari: I’m sorry buddy, but... holy shit!!!!

R.I.P.

Σε ηλικία 83 ετών έφυγε νικημένος από την επάρατη νόσο ένας από τα ιερά τέρατα της υποκριτικής τέχνης, μία από τις ευγενικότερες φυσιογνωμίες στον χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας και ο μεγαλύτερος ηθοποιός που πέρασε ποτέ από το σελιλόιντ κατά τον κάτοχο του μπλογκ... ο Πωλ Νιούμαν δεν είναι πια μαζί μας. Θα παίζει μπιλιάρδο στους ουρανούς, θα εξασκείται εκεί στο πολυαγαπημένο του σπορ της οδήγησης και όταν κάποιοι θα τον αδικούν θα βροντοφωνάζει 'Justice you sons of bitches'!!! R.I.P. Paul...

'ΘΡΥΛΙΚΕΣ' ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ...

Σχεδόν ένα μήνα μετά τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου το cinetairos.blogspot.com σας παρουσιάζει 10 ερυθρόλευκες μεταγραφές που άφησαν εποχή, δια χειρός του υπογράφοντος το κείμενο και του Χρίστου Σκάνδαλου

Moi

Ερβιν Λέμμενς: Το αγόρι με τα μάτια τα μελιά! Ο βράχος των γκολπόστ της Εσπανιόλ! Ο μοναδικός πορτιέρο στον κόσμο που μπορούσε να πέφτει αριστερά και να καλύπτει τη δεξια γωνία της εστίας...

Ρασίντ Γεκινί : Ντελίριο ενθουσιασμού είχε προκάλεσει στους απανταχού γαύρους η έλευση του μουντιαλικού άσσου. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν καν μουντιαλικός βαλές... Κι όπως είπε για την πάρτη του ο θρυλικός Αλέφας: <<Ο αλήτης ο μαύρος ο Γεκινής που ήρθε να μας κολλήσει ελονοσία για να πεθάνουμε, ο αρρωστιάρης, ο βρωμερός...>>

Ντάνι : Η μεταγραφή του ισπανού στον Ολυμπιακό υπήρξε αποτέλεσμα μιας τραγικής παρεξήγησης...είπε ο Κόκκαλης του Λούβαρη να πάει να φέρει τον χοντρό από την Ισπανία και ο Λου ακολούθησε τις οδηγίες του κατά γράμμα...μόνο που ο Κόκκαλης εννοούσε τον Ρονάλντο...

Γκαμπριέλ Άλβες : Ο Γύπας των γηπέδων! Ο άνθρωπος που υποδεχόταν τη μπάλα στη σέντρα και την κοντρόλαρε στο σημείο του πέναλτυ... Ο φορ που θα μαρκάλαγε αλύπητα τις αντίπαλες εστίες...τελικά οι εστίες έμειναν παραπονεμένες...οι Πειραιώτισσες πάλι όχι...

Νίκος Αλέφαντος : Εντάξει, δεν είναι ποδοσφαιριστής, αλλά ο μπαρμπα Νικόλας αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του Ολυμπιακού και δε θα μπορούσε να λείπει από καμία λίστα. Παραθέτω λοιπόν μία από τις δεκάδες ιστορίες που μπορείτε να διαβάσετε εδώ http://pesetero-blog.blogspot.com/2007/10/ber-alles.html)

Στο τρίτο του πέρασμα από τον Ολυμπιακό το Γ.Χ. Γεωργιάδη ήθελε να τον "φάει" από την πρώτη ημέρα που ήρθε στην ομάδα. Επειδή όμως ο Γεωργιάδης μπορεί να μην έδεσε ποτέ με τον Ολυμπιακό, αλλά στις υποχρεώσεις του ήταν "τύπος και υπογραμμός" και δεν του αντιμιλούσε, ούτε έκανε πειθαρχικά παραπτώματα, ο Αλέφας... έβραζε. Τον φώναξε μια μέρα στο γραφείο μαζί με τον Μαυρογενίδη και άρχισε να του μιλάει κοιτώντας στα μάτια το... Δημήτρη Μαυρογενίδη ! "Κοίτα να βάλεις μυαλό, άκου τον Αλέφαντο, θα βάλω τον πρόεδρο να σε διώξει, δεν καταλαβαίνω τίποτα εγώ, Γεωργιάδη", είπε κοιτώντας τον Μαυρογενίδη και όταν ο επιθετικός του Ολυμπιακού φρόντισε να του θυμίσει ότι μιλάει στον αμυντικό του Ολυμπιακού και όχι σε αυτόν, ο Αλέφας είπε το αμίμητο: "Σταμάτα, ρε Γεωργιάδη, που θα μας κάνεις και υποδείξεις! Λες και δεν ξέρουμε τόσα χρόνια ποιος είσαι!".

Ska

Φέλιξ Μπόρχα : H κόμπρα!Το Ελάφι!Ο Ροναλντίνιο του Εκουαδόρ!Το καγκουρό!Ο άνθρωπος που θα έλυνε το πρόβλημα του σέντερ φορ στον Ολυμπιακό για τα επόμενα 30 χρόνια!Κόστισε 1 και κάτι εκατομμύρια ευρώ,γυάλισε τον πάγκο ένα χρόνο,έσπασε τα νεύρα όλων και έφυγε με τα ίδια(!!!!) λεφτά για την Β κατηγορία γερμανίας και την Μάιντζ όπου και σκόραρε αρκετές φορές(γεγονός που μας δείχνει το επίπεδο της Τσβάιτεσλίγκα)..Θα μείνει στην Ιστορία για τα επικά κοντρόλ του(2
στρέματα ήθελε για να την στοπάρει την ρημάδα)και τα τις...ανύπαρκτες αρετές του στα τετ α τετ..

Τζόνι Νόβακ : Σλοβένος Ποδοσφαιριστής,ήρθε από την Ουντεραχίνγκ(τότε 3 η Κατηγορία γερμανίας)τον Δεκέμβρη του 2002. ελεύθερος στον Ολυμπιακο με πρόταση του Κάτανετς..Θα μείνει πάντα στις καρδιές μας για το στυλ του(ποιό;) και την χαρα του όταν ήρθε στην Ελλάδα..Την χαρά του Βετεράνου που επιστρέφει στο γήπεδο..Ευτυχώς ήταν μόνο 6 μήνες…

Φέλιξ Αμποάγκουε : To ζαρκάδι της Αλ-Αχλί..Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτόν
τον τίτλο..Όταν ήρθε εθεωρείτω από πολλούς ως ο διάδοχος του Τόνι Γεμπόα στην εθνική ομάδα της Γκάνας!!1 ματς έπαιξε βασικός,κανείς δεν θυμάται αν έβαλε γκολ,σε κανέναν δεν λείπει..Ο πρόεδρος της Αλ-Αχλί τον έχει εικόνισμα και απορεί πως έβγαλε λεφτά από αυτόν,ο δε scouter που τον πρότεινε στον Ολυμπιακό πρέπει να πήδηξε από την Γέφυρα του ΚΑΤ..

Αλέκος Τάτσης : Δίδυμο ήρθαν με τον Τάσο Πάντο από την Προοοοοοοδευτικάρα στον Ολυμπιακό!Δυνατό σέντερ φορ,με αίσθηση του γκολ,φονικός με την μπάλα ψηλά,εκπληκτική τεχνική με την μπάλα κάτω,35 γκολ στην πρώτη του χρονιά στο Λιμάνι σε 7 παιχνίδια που αγωνίστηκε..Ή ίσως και να λέω βλακείες..Και να παίζει πια στον Βύζαντα Μεγάρων απορώντας και ο ίδιος ποιος πίστεψε ότι έκανε για τον Ολυμπιακό..

Γιώργος Μύρτσος: Θεός απλά..Μόνο το σύνθημα που δόνησε για αυτόν το Καραισκάκη
αξίζει για να υπάρχει εδώ..<<ΓΙΩΡΓΟ ΓΕΡΑ,ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟΝ ΚΑΡΡΑ!!>>..2 Mπουκαλάκια Johny πριν το ματς έκαναν τον Γιώργο Κέρβερο κάτω από τα δοκάριο του Θρύλου(αν έβλεπε την μπάλα)..Ο Μόνος που μου λείπει προσωπικά από όλους τους προηγούμενους!Αυθεντικος Μπον Βιβέρ και γνώστης της ελληνικής νύχτας..

ΥΓ: Μια ιστορία για τους οπαδούς του Ολυμπιακου που πρέπει να ακουστεί..Ματς Ολυμπιακός – Πανσερραικός στο Καραισκάκη.Στο ημίχρονο ακούγεται ανακοίνωση απο τα μεγάφωνα του Σταδίου ότι κάποιος φίλαθλος έχει χάσει το πορτοφόλι του,αν κάποιος το βρει να το επιστρέψει στον υπευθυνο του Σταδίου.Τότε πρόεδρος στον Ολυμπιακό ο Μέγιστος Αργύρης Σαλιαρέλης,με καβούρια στην τσέπη,δεν έχει κάνει μεταγγραφές για να ενισχύσει την ομάδα.Αμέσως μετά την ανακοίνωση,η ΘΥΡΑ 7 σύσσωμη τραγουδάει:<<ΑΡΓΥΡΗ,ΚΑΡΙΟΛΗ,ΔΩΣ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ>>..Ίσως το μεγαλύτερο σύνθημα που έχει ακουστεί στα Ελληνικά Γήπεδα..

ΧΑΪ ΦΑΪΒ - το όγδοον

Με αφορμή την κυκλοφορία του Wall-e στις ελληνικές αίθουσες, παραθέτω 5 ντισνεϊκά animation που πρέπει να έχετε δει οπωσδήποτε (εκτός από το Wall-e που αν δεν τσακιστείτε να πάτε να το δείτε, θέλετε ξύλο με τη μηχανή) :



5.The Aristocats: Είναι αλήθεια πως το φιλμ σε γενικές γραμμές μόνο με μεγάλη φαντασία θα το κατέτασσες στις 5 κορυφαίες στιγμές της μασον...ε της μεγάλης αυτής εταιρείας και τη θέση του θα έπρεπε να καταλαμβάνει η Χιονάτη ή η Φαντασία για ιστορικούς λόγους. Έλα όμως που στο σάουντρακ του συμπεριλαμβάνεται το Everybody wants to be a cat...μετά από αυτό πώς να το αφήσεις έξω???



4.Beauty and the Beast: Με τον κίνδυνο να δεχτώ σχόλια που να περιλαμβάνουν σε κάθε πρόταση από 5 φορές τη λέξη gay, παραδέχομαι πως η εν λόγω εκδοχή του κλασσικού αυτού παραμυθιού μίλησε μέσα μου. Σε τελική ανάλυση είναι η μόνη ταινία κινουμένων σχεδιών που βρέθηκε ανάμεσα στις υποψηφιότητες για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας!



3.Ratatouille: Ίσως η αρτιότερη κατασκευαστικά όλων! Αυτή που έκανε τα όρια animated και live action cinema ακόμα πιο δυσδιάκριτα, με γωνίες λήψης που θα ζήλευε και ο Πολάνσκι! Και μην ξεχνάτε: Not everyone can become a great artist, but a great artist can come from anywhere...



2.The Jungle Book: Βασισμένο στα γραπτά του Κίπλινγκ και επικεντρωμένο αποκλειστικά στην περίοδο που ο Μόγλι μεγάλωνε στης ζούγκλα, τούτο το πόνημα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είναι το πληρέστερο δισδιάστατο ταξίδι ενηλικίωσης! Αξέχαστος ο Louis Prima ως King Louie...



1.The Lion King: Ποιός θα το περίμενε ότι μια παραλλαγή του Άμλετ με λιοντάρια θα 'έπιανε' σωστά τις διαστάσεις της σαιξπηρικής τραγωδίας και θα έβαζε τα γυαλία σε πολλές 'ζωντανές' παραλλαγές της? Όλες οι συνταγές της εταιρείας εδώ λειτουργούν στο έπακρο, οδηγώντας την τελευταία στο ζενίθ της δημιουργικότητας της και υπογράφοντας παράλληλα το τέλος μιας εποχής...(μετά από αυτό οι δισδιάστατες επιλογές του κεντρικoύ καταστήματος της Ντίσνεϋ ακολούθησαν φθίνουσα πορεία, με το παράρτημα της Pixar παράλληλα να ανεβαίνει και να κάνει το ουσιαστικό μπαμ με το Νέμο).

CHAPTER ONE: He adored New York City...

Ή αλλιώς εμπειρίες, εντυπώσεις και αποφθέγματα βλακείας που αποκόμισα κατά τη δεκαήμερη παραμονή μου στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Απρίλη...

Το ταξίδι

Με αεροπλάνο of course!10 ώρες στον πηγαιμό και 9 στον γυρισμό, γιατί όταν επιστρέφεις είναι κατηφόρα. Μια καλή ευκαιρία για να τονώσεις τα χριστιανικά σου φρονήματα και να γίνεις πρεσβευτής της μεγαλύτερης ατάκας που πέταξε ο Χριστός: του ‘Αγαπάτε Αλλήλους’ ! Τα καθίσματα στο αεροπλάνο έχουν μια διαβολική ικανότητα να σε φέρνουν κοντά στο διπλανό σου...πολύ κοντά...πάρα πολύ κοντά... Θανάση δεν είναι αυτό που νομίζεις, με είχε πάρει ο ύπνος...

Για να μην γίνει το ταξίδι λίγο πιο ενδιαφέρον από αντιπαράθεση ομάδας Χατζάρα με ομάδα Τεννέ προβλήθηκαν 2 ταινίες σε Α’ προβολή. Για να τις εμπεδώσουμε μάλιστα από 3 φορές έκαστη! Αν δεν είχες δει από πριν τον Μιχαλάκη τον Κλέιτον (που ακολουθεί την αφηγηματική τεχνική του κύκλου) θα πίστευες ότι η ταινία είχε παιχτεί 7-8 φορές τουλάχιστον! Το ευπρεπές φιλμ του Γκιλρόι μόλις είχε μετατραπεί σε στυγερή τιμωρία καρμικών αμαρτιών...

Το φαγητό στο αεροπλάνο θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει να αποκαλείται πλαστικό... έχω φάει πλαστικό και σας διαβεβαιώ πως δεν έχει τέτοια γεύση... φέρνει περισσότερο σε χαρτί το οποίο, όταν είναι φτιαγμένο από φυτικές ύλες, είναι ιδιαιτέρως θρεπτικό. Επίσης μια συμβουλή για τα υπερατλαντικά ταξίδια. Ξέρω ότι μπορείτε να πιείτε όσο καφέ και όση κολακόκα γουστάρετε και είμαι βέβαιος ότι θα προβείτε σε κατάχρηση του εν λόγω δικαιώματος αλλά να θυμάστε ότι το αγεροπλάνο έχει ελάχιστα στον αριθμό και μονά WC. Αν στις άμεσες επιθυμίες σας δεν βρίσκεται το να χορεύετε την Παπαλάμπραινα σαν Ολλανδοί τουρίστες που φορούν σαγιονάρες μαζί με 7-8 μαντραχαλάδες μπροστά από την πόρτα με το κόκκινο occupied, τότε φροντίστε να είστε φειδωλοί στην κατανάλωση φαγητού και ποτού- το τελευταίο απαραίτητα με την προφορά της εκφωνήτριας του μετροπόντικα που δίνει στο ταυ μια τραχιά χροιά -

Οι κλιματολογικές συνθήκες:

Την πρώτη κρυάδα την παίρνεις όταν βγεις από το JFK. Κυριολεκτικά! Αν έβλεπα αρκούδες και λύκους να βαστούν πινακίδες ‘Βελκομ του Αμέρικα’, δε θα μου κανε εντύπωση καμία. Αντίθετα εντύπωση μου έκανε το παρακάτω: Ενώ έξω για να μην το ...δαγκώσεις χρειάζεσαι 5 σώβρακα και 3 λευκές καμπαρντίνες, στους εσωτερικούς χώρους νιώθεις και το σώβρακό σου σαν 3 λευκές καμπαρντίνες! Η απότομη εναλλάγη αφόρητης ζέστης και τσουχτερού κρύου είναι ένα θέμα που τις πρώτες μέρες θα σε απασχολήσει αρνητικά.

Η πόλη σαν...πόλη!!!:

Τούτο το κεφάλαιο έχει ζουμί . Η υπόθεση σηκώνει καπουτσίνο και Lucky Strike γι’αυτό οι μη έχοντες υπομονή να πάνε ένα ποστ παρακάτω να διαβάσουν για την χτένα του Ελληνιάδη και την ερωτική σχέση του Αντεμάρ με τα στυλιάρια.

Κατά πρώτον τα πάντα στη Νέα Υόρκη είναι μεγάλα...πολύ μεγάλα...τεράστια! Από τα κτίρια μέχρι τις μερίδες στα φαγάδικα(για τα οποία θα αφιερωθεί ειδική ενότητα) Ως εκ τούτου η αφομοίωση των μαύρων από την αμερικανική κοινωνία κάποια στιγμή ήταν δεδομένη (Γιατί κάθε κείμενο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει τουλάχιστον μια ατυχή ατάκα σεξουαλικής υφής και γυμνασιακού επιπέδου) Το ‘Μεγάλο Μήλο’ είναι μια πόλη οργανωμένη πολεοδομικά που προτίμησε αντί να απλωθεί σε πλάτος, να απλωθεί σε ύψος. Απλώνεται σαφώς σε μεγάλη έκταση, αλλά αν είχε χτιστεί με αθηναϊκά δεδομένα θα εκτεινόταν μέχρι...τη Θήβα! Πολλά κτίρια μάλιστα χάνονται στα σύνεφα. Πως να μη σε πιάσει μετά τάση μεγαλομανίας και όταν γυρίσεις στην πρωτεύουσα να μη σου φαίνονται όλα μικρά κι ασήμαντα? Ανεξάρτητα από το τι θα σας πουν, το μέγεθος μετράει!(Γιατί κάθε κείμενο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει και μια κλισέ φράση, επίσης σεξουαλικής υφής)

Χαρακτηριστικό στοιχείο της εκεί ζωής είναι ότι δε μπορείς να πιείς έξω και να καπνίσεις μέσα. Ως γνήσιοι ελληναράδες τα κάναμε και τα δύο, αλλά με προσοχή γιατί έτσι και μας κάναν τσακωτούς θα περνούσαμε τη νύχτα στο κρατητήριο με τον Χοσέ Ιγκνάθιο Αουγκούστο Ντελ Ζάκαρο, έναν Λατίνο 2 μέτρα σε ύψος και 3 μέτρα σε φάρδος που μπήκε στην ψειρού γιατί ξεκόλλησε το χέρι κάποιου με τους αντίχειρες....

Επίσης τα ψιλικατζίδικα δε σου δίνουν αλκοόλ μετά από μια συγκεκριμένη ώρα το βράδυ. Πήγα να πάρω 5-6 μπύρες γύρω στις 3μισι το βράδυ κι ο ψιλικατζής μου τις μάζεψε και με κοίταξε σαν τζάνκι, που τον ρώτησε αν έχει 50 λεπτά για να πάρει εισιτήριο να πάει σπίτι του. Για την ιστορία, δε μου έδωσε το 50λεπτο ο αλήτης...

Πρέπει πάντως, αν ποτέ σας φέρει ο δρόμος εκεί, να διασχίσετε οπωσδήποτε την λεωφόρο του Μπροντγουεϊ, όπου θα σας πιάσει φωτοπληξία , να βολτάρετε στο Σέντραλ Παρκ με ποδήλατο και να πάτε βόλτα στην πόλη με λίμο. Ο σοφέρ που μας πήγε τσάρκα μας άφησε μισή ώρα σε σημείο κοντά στη γέφυρα του Μπρούκλυν όπου έβλεπες ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης από μακρία και ο ουρανός αποκτούσε μια βαθιά κόκκινη απόχρωση, δίνοντας στην όλη εικόνα μια αίσθηση υπερρεαλισμού. Αν δεν πάθατε αποπληξία από αυτό που μόλις διαβάσατε,να ξέρετε πως η εκδρομή θα άξιζε τα λεφτά της και μόνο για αυτό το ημίωρο!

Αν υπάρχει κάτι ανησυχητικά αρνητικό στη Νέα Υόρκη, αυτό είναι οι γυναίκες που κυκλοφορούν στο δρόμο...10 μέρες πέρα δώθε και εκείνες που είδαμε και κάναν το σαγόνι μας να φιλήσει τα γόνατα, αν μαζευτούν, ζήτημα είναι αν συμπληρώνουν ομάδα βόλεϊ...αφήστε που μάλλον ήταν τουρίστριες... ή έχουν συγκεντρωθεί όλες οι εξωπραγματικές κορασίδες στο Μαϊάμι και στο Λος Άντζελες ή οι κομπάρσες που βλέπουμε στους σινεμάδες στο μπαγκράουντ, είναι οι ίδιες εκατό και τις γυροφέρνουν από ταινία σε ταινία...τελικά οι Ελληνίδες είναι θεές!!! (αποθεώστε με αναγνώστριες)

-------TO BE CONTINUED-------




Photos by H@lk and moi

TA ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ

Ποιος δίνει τον παλμό σε κάθε αθλητική συνάντηση? Οι οπαδοί! Επειδή όμως ούτε εγώ έχω όρεξη να γράψω έκθεση για εισαγωγή ούτε εσείς να τη διαβάσετε, μπαίνω στο ψητό.Ο εξωτερικός συνεργάτης του blog Χρήστος Σκάνδαλος συγκέντρωσε 10 συνθήματα που άφησαν εποχή και τα παραθέτει προς τέρψιν και ευχαρίστησή σας:

Του Χρήστου Σκάνδαλου

10)Παοκτζήδες κατεβαίνουν στην Αθήνα για ματς με τον Ολυμπιακο..Τα τέμπη είναι κλειστά,από αγρότες που διαμαρτύρωνται στην κυβέρνηση.Οι παοκτζήδες ενώνονται με τους αγρότες και επινοούν το αμίμητο

ΑΓΡΟΤΗ ΠΕΙΝΑΣ;ΝΑΙ!!!

ΑΓΡΟΤΗ ΠΕΙΝΑΙ; NAI!!!

AΓΡΟΤΗ,ΠΕΙΝΑΣ,Γαμ..ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ..

9)Επίσης Παοκτζήδες,επίσης ΠΑΟΚ-Ολυμπιακος,αποθεώνουν την καράφλα του σημερινού team Manager του Ολυμπιακου τραγουδώντας..

ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΘΕΝΑ,ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗ Η ΧΤΕΝΑ!!

8)1992,εποχή λειψυδρίας στην Αθήνα.Πάλι Ολυμπιακός-Πάοκ,οι οπαδοί ξεκινουν τον εξής απολαυστικό διάλογο...

ΠΑΟΚΤΖΗΔΕΣ : ΕΣΕΙΣ,ΕΔΩ,ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΣΑΣ ΓΑΜ..ΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΥΒΑ ΝΕΡΟ!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ : EΣΕΙΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΣΑΣ ΓΑΜ..ΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ

ΠΑΟΚΤΖΗΔΕΣ : ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ,ΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΜΑΣ ΤΙΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΡΧ..ΔΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΔΥΟ!!

7)Ματς μπασκετ,Παγκράτι – Περιστέρι.Χορηγός της ομάδας του Περιστερίου η γνωστή εταιρία αλλαντικών ΝΙΚΑΣ.Οι οπαδοί του Παγκρατίου,φυσικά,δεν αρνήθηκαν να το σχολιάσουν..

ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ,ΤΡΩΜΕ ΥΦΑΝΤΗΣ,ΚΙ ΕΣΥ ΜΑΛΑΚΑ ΝΙΚΑ,ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΓΑΜ...

6)Βουκολικό σύνθημα από οπαδούς του Παναιτωλικού για το βραζιλιάνο σέντερ φορ της Ομάδας τους,Αντεμαρ,όταν ο τελευταίος είχε 4 δοκάρια στο ίδιο παιχνίδι..

Ε’εις ρημάξ κείνου του Δουκάρρ.Αντεμάρ..Αντεμάρ...

5)ΑΕΚ-ΠΑΟΚ,εποχή πάλι που η Λίμνη της Υλίκης στερεύει..

ΠΑΟΚΤΖΗΔΕΣ: ΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΝΕΡΟ,ΡΕ ΣΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ,ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΡΕ,ΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΝΕΡΟ,ΡΕ ΣΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΖΗΣΕΤΕ,ΟΛΟΙ ΘΑ ΨΟΦΗΣΕΤΕ ΡΕ

ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ:ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΕΡΟ,ΚΟΚΑ-ΜΠΥΡΑ ΠΙΝΟΥΜΕ,ΚΟΚΚΑΛΟ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΡΕ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΝΟΥΜΕ,ΧΑΛΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ,ΤΟΥΜΠΑ ΘΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΡΕ\\

4)Φιέστα του Ολυμπιακού για το 7+1 πρωτάθλημα με τη Βανέσσα Αδαμοπούλου να τραγουδάει..Η Θύρα 7 δίνει ρέστα

ΓΔΥΣΟΥ,ΒΑΝΕΣΣΑ,ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ!

3)Ειδικό αφιέρωμα ΕURO 2004

ΠΑΡΤΕ ΜΑΣ ΜΙΑ ΠΙΠΑ ΣΙΛ ΒΟΥΣ ΠΛΕ.ΣΙΛ ΒΟΥ ΠΛΕ

ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ Ψ..ΛΗ ΣΑΝ ΤΟΥ ΓΚΟΥΖΓΚΟΥΝΗ,ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗ,ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗ

ΦΕΡΤΕ ΜΠΥΡΕΣ,ΦΕΡΤΕ ΟΥΖΑ,ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΣΕΧΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΤΟΥΖΑ

2)Βουκολικό σύνθημα Αναγέννηςσης Καρδίτσας..

ΣΚΙΣΤΙΤΣ,ΓΑΜΙΣΤΙΤΣ,ΠΕΡΙ-ΚΥ-ΚΛΩΣΤΙΤΣ!!

1)Και το αγαπημένο μου..Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δείχνουν τι σκέφτονται για την έδρα τους..

ΤΟΥΜΠΑ,ΙΡΑΝ.ΚΑΜΠΟΤΖΗ,ΒΙΕΤΝΑΜ!!